MONOLOG TE “BLINI I POETIT”

Sejdi BERISHA:

(Elegji apo poemë malli)

 

1.

Pranë teje

Jam duke t’i shikuar gjethet e verdha

Që nga vjeshta pak të kanë ngelur

Në degët e praruara

Me fjalën e poetit

Me dhembjet e njeriut

Me lumturinë

Që nganjëherë dot nuk arrihet

E si t’ia bëjmë tani

Kur dimri s’na lë të jemi bashkë

Po të rrija pranë teje

Acari m’i ngrinë duart

E m’i skuq faqet e thata

 

2.

Ti, sikur nuk më flet

Se tash i druan vetmisë

Sikurse unë mallit për ty

E si t’ia bëjmë

O “Blini i Poetit”

Do ngelemi memecë

Por duke i kujtuar

Fjalët e ëmbla

Edhe ndonjë varg

Që zemrën na bënte mal

Dhe ndonjëherë

Na bënte edhe të qajmë

Unë ulur në tavolinë pranë teje

E ti me ato gjethet krenare

Dhe me aromën mahnitëse

Të luleve tuaja

Që ma çmendëshe muzën

 

3.

Unë dhe Ti

Do t’i kujtojmë ato ndejat

E poetëve dhe të krijuesve

Ju tuboheshin si bletët

Përreth tavolinës pranë trupit tënd

Do t’i kujtojmë ato vargjet edhe mendimet

Që na fisnikëronin ose na zinin ngushtë

E ti ndoshta nuk e di

E unë fshehtas ta lëshoja shikimin

E dashurisë që kam për ty

 

4.

More “Blini i Poetit”

Pranë teje sa herë këndova

Sa herë unë dhe Ti e zumë në gojë

Fatin dhe lumturinë e atdheut

E ti vetëm i lëkundje degët

Dhe më gjethet plot gjelbërim

Ma flladitshe zemrën e ballin

Me shumë fjalë memece

Që ti i ke shndërruar në histori

Edhe krenare edhe të dhembshme

E kush di t’i lexojë ato

Ty, o “Blini i Poetit”

Do të dojë edhe më shumë

 

5.

Pranë teje e me ty

Që bashku kemi qeshur e kemi qarë

Kemi folur për dashuri të shkuara

Edhe për gëzimin dhe hidhërimin e qytetit

Edhe për Lumëbardhin dhe madhështinë e tij

Edhe për ujin dhe zemërimin e tij

Dhe unë dhe krijuesit përreth nesh

Pas kafesë që kishte veçanti

Iknim diku ku muza na priste

Me shpatën e qumështit të nënës

Për të na i urtësuar emocionet

Për të na mbushur me ndijime

Si bleta me nektar bukurinë e natyrës

 

6.

E di

Ti ngeleshe vetëm e pa ne

Por pranë teje

Aty në tavolinën plot shkronja

Plot lot gaz e lumturi

Të gjithë kishin dëshirë të pushonin

Kurse ti vazhdoje me freskinë tënde

Në heshtje për të rrëfyer shumëçka

 

7.

Sa madhështor je or “Blini i Poetit”

Ti nuk ke treguar

Por të gjitha kuvendimet e poetëve

I ke regjistruar dhe i ke bërë libër

Që ballinën e saj e ke lënë

Që ne ta qëndisim

Me ngjyrën e shpirtit tënd

Dhe me fjalët që kurrë nuk na i ke thënë

 

8.

E tash o “Blini i Poetit”

Stina e dimrit sikur na sjell ndarjen

Ti në acarin e vetmisë

E unë në trishtimin e jetës

Por tavolinën pranë teje ruaje

Se vjen pranvera

Përsëri do jam aty te Ti

Dhe çdo gjë do e qëndisim me vargje të reja

Edhe me bukurinë e gjetheve tuaja

Sërish do kuvendojmë së bashku

Pranë teje do tubohen shumë poetë

Edhe krijues të tjerë

Sepse ti je frymëzimi ynë

Je kujtimi i këndimit poetik

 

9.

Monologu pranë teje

O “Blini i Poetit”

E di se nuk ka të sosur

Sepse ti je frymëzim që çmend mendjen

Që fisnikëron mendimin

Prandaj këtu po e përfundoj

Këtë monolog që m’i lëkundi

Ata hapat e rrugëtimit nëpër kalldrëm jete

 

10.

“Blini i Poetit”

Pritem deri sa të vjen pranvera

Rriti degët dhe përgatitu

Për gjethet dhe lulet e reja

Tash është dimër

E nuk dua të them gjë tjetër

Veç se do të takohemi së bashku

Dhe do t’i rrëfejmë njëri-tjetrit

Për përrallat e jetës duke shfletuar libra

Ndoshta edhe duke shkruar diçka

Por edhe do t’i këndojmë bashkë

Poezitë që i kemi shkruar

Ti në acar e unë në ngrica kujtimi

 

11.

Dua ta them edhe këtë:

O “Blini i Poetit”

Sa shumë kohë kalova pranë teje

Sa shumë mendime i murosem së bashku

Si ta bëjmë lumturinë lapidar

Por e di

Se edhe kur të takohemi në pranverë

Nuk do e shoh në atë shtatin tënd

Një mbishkrim as për ty as për poetin

 

12.

Ti, “Blini i Poetit”

A do të jemi sërish së bashku

Kur të vjen pranvera…

 

(©S. B.)

(E premte, 17 nëntor 2023)