Premtimet
ALMA VJERO DEDJA
Premtimet..
cikel poetik
*Me dashuri më mbulon.
Me premtime më mbyt.
Mos !
Ruaji tek syt’!*
Mos thuaj se këngët për mua do shkruhen.
Se poezitë për mua do grinden
Ti këndomi, këndomi të duhen
Që dashuritë të rilinden.
Mos thuaj bota do jet’ veç lulëzim.
Unë kujt t’ja ofroj përkujdesjen.
Stinët kanë nevojë për padurim,
dhe shpresë,
si fjalët nga pas presjen..
Në fundin e lodhur të agjërimit
sythet të gëlojnë tundimit.
Se ndoshta të lëndoj dhe vuaj.
Kokëulur, mjalt do pikoj, si bleta.
Ndoshta tretem e pagoj’ .
E s’mundem të të mbroj nga jeta.
Ndoshta mallin e vesh dimër
Me sytë vagullim si vjeshta.
Drithmën do ngjesh në shpirt
Të të ngroh me përqafime të leshta.
Mos i dëbo erërat e ngutshme
që i shprishin flokët qytetit.
Dashuritë kurrë s’vënë kushte.
Ngren’ fole gërmadhave të tërmetit.
Mund ndonjë pranverë të vij pa cicërima.
Vonuar, pa krahërim dallëndyshesh
dhe s’të bind
Do gërmoj me thonj, puthjen e shtegtuar
ta rilind.
Se dashuria i vishet dritës si nur.
Dhe frymët i ndjek si e marrë.
Është plagë e thërrmuar yjesh
Është agu në vetën e parë.
Mos premto që s’do vuaj.
Më duaj !
DËGJON ?!
Ti s’më dëgjon
Se unë s’them dot,
“s’them”..
Ti s’ja dëgjon zhurmën
pikës së gjakut,
që ashtin bren.
Ti s’e sheh kristalin e lotit
që çjerr faqet e zisë.
Nuk ja dëgjon
të qeshurën mërzisë.
Se unë s’flas dot.
Dëgjon ?
Bëj ndonjëherë sikur..
Ti çuditesh, ç’e gjet’ !
Marr e pëlcas fjalën në gur,
por ty s’të vret..
Veç pyetja turret: dëgjon?
Ti heshtjen s’e përgjon
E unë nuk di të flas
Nuk di marrëzinë ta ngas.
Ndaj notoj heshtjesh
Mbetem e pafrymë
Fryhem-shfryhem rreshjesh
Marrohem si rrymë
E klithet kjo bot’
dhe unë mbytem përmot.
Dëgjooon…… ?
Heshtja bëhet jehon’.
Brenda m(n)uresh
Brenda muresh vërtitet ajri
Gëlqerja ka frymëmarrje të rëndë.
E rëndë perdja aristokrate.. nga ballkoni.
Mbretëron mizore një piano pa këngë,
me tinguj dioxid karboni.
Brenda muresh vërtiten realitete të kohës.
(Oksigjeni në maska.. !)
Përkëdheljet banalitete.. përçmime.
Mbi hënë, tek pikon bukuri femre,
dashuritë janë superioritete intime.
Brenda muresh ‘lulet’ kanë ngjyrë rubini
Kurorat e ullinjve janë prej lavdive të lashta
Kalorsiakët mbajnë frerët e X6-ës,
lidhur me prangat e florinjta.. të Prometeut.
Larg nga djegiet dashurore,
perëndimet ngërthejnë të kuqërremtën e preut
…… Brenda nuresh,
s’i lagën rrebeshet, s’frymuan të afshtën e dheut.
Pantomima Hëne
Si Hënë
Të ndriçoj
pa rënë
Hapin ta qëmtoj..
Ti vritesh së paku.
Si Hënë
Të gjurmoj
Heshtjen e ngrirë
ta ngarkoj.
Ty të rëndon shkaku.
Si Hënë,
Humbas në loj’
Argjend i larë,
flori i ngrënë.
Ty të bren meraku.
Me fashon e qiellit
(pantomimë)
lidh një psherëtimë.
