MATUF-i

Skicë nga Edmond Llaçi

Në fakt, kjo shprehje e shokëve të tij të klasës tek e gjuanin me shkelma në të pasme e përpara, aty lart midis këmbëve, të cilit i mbahej fryma nga dhimbja e madhe,  u përdor për një kohë të gjatë edhe nga të tjerë. Të gjitha këto ndikuan në formimin e karakterit të tij. Do të thoni ju përse i ka ndodhur kështu atij njeriu.. Kur Zoti formatoi racën njerëzore mendoi edhe për llojshmërinë e saj. Kur u dha porosia për të, që në aktin e parë seksual që kryen prindërit e tij, në më të parën ngjashmëri ishte gjatësia trupore që ai kapi dhe pothuajse ajo pak që quhet hija në fytyrë e mar nga ata të dy. Kur të ndodhet përpara, brenda një kohe tepër të shkurtër, busti i tij ta ndryshon atë çka të pëlqen tek ai në qoftë se do ta quajmë kështu. Krusja. Pikërisht ajo pjesë përcaktoi identitetin e tij personal. Për shkak të asaj lëvizje që fillonte nga koka, tek qafa e cila vazhdonte përgjatë shtyllës kurrizore, i kishin zhvendosur gravitetin trupor diku aty përpara këmbëve. Sikur edhe disa centimetra më tutje të zhvillohej ajo lëvizje, ai do të detyrohej të përdorte ndonjë mjet për të mos u rrëzuar si p.sh. bastuni. Tjetra, e cila detyrimisht do ta tjetërsonte pozicionin e qafës tek ja shtynte kokën më përpara, mjekra, nga inercia e një sërë lëvizjesh do të zhvendosej edhe më tej duke i dhënë fytyrës së tij atë lloj paraqitje, të një lloj të për-fjeturi. Në çdo përballim me të tjerët, fytyra e tij do të ndodhej ose do të shprehej në dy mënyra. Si fillim në atë sikur po i thoshte tjetrit  “hë ke për të thënë diçka” dhe po aty zotërimin e situatës. I mbushur me mllef nga “padretësitë e shumta” për të cilat nuk mund të fajësonte askënd, i vuri qëllim vetes  të mësonte, të bëhej i zoti për të përballuar jetën. Edhe arsimimin e lartë, të degës që preferonte, do ta mbaronte me nota të shkëlqyera. Do të mbahej si shembull por veçse shokë nuk pati pa le për ndonjë femër për të cilat do të lëngëzohej  deri në sipërfaqe të lëkurës. Në vitet kur ai po shkollohej, rinia mbarë vendit po formonte brezin më të arsimuar e cila me aq sa mundte shfaqte edhe bukurinë e saj. Ai do t’i ndjente të gjitha por veçse si gjithmonë, i vetmuar, pa çka se do të ishte midis tyre. Me statusin e familjes intelektuale dhe si të devotshëm karshi politikave shtetërore të asaj kohe si lufta e klasave e cila do të ishte gjithmonë në zhvillim. U tregua i kujdesshëm në atë që pretendonte. E zotëronte  forcën e të shprehurit e cila ndjehej që në momentet e para. Në vazhdim,  në të shumtën e rasteve, do të fliste veçse për veten ku shpesh, me atë qetësinë  e atij epiteti të trashëguar dhunshëm që nga adoleshenca, do të konsolidonte ato që pretendonte. Tek prezantohej në mediat e shkruara dhe vizive, përpara emrit do të shfaqte diplomat e titujt e shumtë të tij. Në të parën mundësi nuk do të rreshte së foluri. Shpesh rrëmbente mendimin e tjetrit. Si prolog të ligjëratës do të shpaloste nxënësinë mendore e cila do të kapte pjesën më të madhe të kohës. Më pas do të përpiqej të shkatëronte logjikën e tjetrit. Të mendoje se ishin të qëllimshme ato veprime ishte e pamundur pasi ajo fytyra e tij prej një matufi të përhershëm nuk shfaqte as edhe një nuancë. Qetësia në fytyrën e tij nuk të jepte as edhe një mundësi që ta lexoje atë çka ai mendonte. Gjatë gjithë kohës kur fliste do ta hidhte gjithandej  shikimin. Kur binte biseda për seksin tjetër, shkëlqimi i shfaqur në fytyrë, do t’i shoqërohej me  një tërheqje të buzëve në krahun e djathë me sekrecione mbi to. Në ato që pëshpëriteshin  i kishte ngjarë të atit. Shpesh herë, aty midis këmbëve ku dikur gjuhej nga shkelmat e shokëve, një pikë nga ai lëngu mashkullor do t’i shfaqej mbi pantallona. Pozicioni, ose më saktë vendi i punës që ai zotëronte i jepte mundësinë të përfitonte “diçka” prej saj. Dhe do ta kapërcente kohën postkomuniste me të mirat e përfituara së bashku me titullin shkencor të shkollimit të cilin do ta paraqiste në çdo moment deri sa kapi vendin e punës të dëshiruar. Herë pas here do të pretendonte se kishte pika afrimi me të përndjekurit politik deri në emra të përveçëm të zonës ku kishte jetuar pasi siç shprehej ai, se mund ta kishte pësuar më keq se ata. Dhe të gjitha këto tek po i tregonte, sa kishte përballë, tek askund nuk do ta përplaste shikimin. Do t’u shmangej. Dikur edhe i ati në të njëjtën mënyrë do ta fillonte dhe kurorëzonte karierën e tij. Ndoshta, në këtë riciklim biologjik të racës përpiqeshin të përsosnin edhe më tej  A.D.N. e tyre.