Disa pyetje për Edi Ramën!
Nga Blerim Latifi
I kam kundërshtuar gjithmonë ata që tek Edi Rama shohin një rimishërim të Esad Pashë Toptanit të viteve 1913-15 apo të Ahmet Zogut të vitit 1924. Janë rrethana të tjera historike dhe për dallim prej tyre Ramës nuk i duhet ndihma e Beogradit për ta marrë ose mbajtur pushtetin në Tiranë. Por kur e shoh fotografinë nga darka e mbrëmshme në Beograd, nuk mundem të mos i shtroj disa pyetje, thjesht morale:
– Si është e mundur moralisht ta quash Hashim Thaçin vëlla dhe njëkohësisht të ulesh në një darkë miqësore me ata që kanë sajuar dhe dërguar në Hagë qindra dosje për ta dënuar Hashim Thaçin me dënimin më të rëndë që mund të marrë një njeri: për krime kundër njerëzimit?
– Si është e mundur moralisht që, si kryeministër i Shqipërisë, të ulesh në një darkë miqësore me ata të cilët nuk lënë gur pa lëvizur që ta rrënojnë shtetësinë e Kosovës?
– Si është e mundur të ulesh në një darkë miqësore me ata që, duke kuptuar dobësinë aktuale të Bashkimit Europian dhe shpërqendrimin e Amerikës, i janë i rikthyer planeve për të rindërtuar hegjemoninë e re serbe në rajon?
– Si është e mundur të ulesh në një darkë miqësore me ata që, të nxitur nga Rusia, kërcënojnë hapur ta ndezin flakë edhe njëherë Bosnjën, ndërsa vetëm pak kohë më parë e kanë shkatërruar sovranitetin e Malit të Zi, duke sjellë në pushtet një qeveri, të cilës NATO refuzon t’i japë informacionet sekrete të saj, edhe për kundër faktit se Mali i Zi është anëtar i saj? A nuk tregon gjithçka ky refuzim?
Unë e kuptoj vullnetin e mirë të Ramës për një Ballkan që ecë përpara, por vullneti i mirë dhe Beogradi janë dy gjëra që kurrë s’kanë shkuar dhe vazhdojnë të mos shkojnë bashkë.
_____________
Vendet me ngjyrë kuqe tregojnë vendet e paftuara në Samitin për Demokraci në Washington.Në mesin e tyre edhe Kosova, bashkë me Serbinë, Bosnjën dhe Hungarinë. Pse?
– Kuptohet mungesa e ftesës për Serbinë lidhet me rolin destruktiv që qeveria e Vuçiqit po e luan në rajon, por edhe me faktin e shndërrimit të Serbisë në një shtet që afirmon interesat ruse në Ballkan. Po ashtu, nën Vuçiqin, Serbia përditë e më shumë po merr tiparet e një regjimi autoritarist, ku, si në Rusi, partia në pushtet i fiton gjithmonë zgjedhjet.
– Mungesa e ftesës për Bosnjën është meritë e krizës së fundit në këtë shtet, pas thirrjeve luftënxitëse të kryetarit të Republikës Serbe, Milorad Dodik, i cili realisht është shndërruar në një mashë të Putinit në Ballkan dhe po punon hapur në minimin e Marrëveshjes së Daytonit, e cila ishte dhe vazhdon të mbetet investim amerikan.
– Mungesa e ftesës për Hungarinë sigurisht ka të bëj me faktin e rrezikut të rrëshqitjes së Hungarisë nga demokracia liberale në demokraci iliberale, si pasojë e stilit autoritarist të kryeministrit Viktor Orban.
E Kosova? Pse nuk është ftuar?
– Jo për shkaqe që lidhen me sistemin demokratik, por për hezitimet e qeverisë rreth zbatimit të Marrëveshjes së Washingtonit, të shtatorit 2020, dhe refuzimin e projektit amerikan të gazsjellësit.
Ne, shpesh, i ngjajmë atij fëmijës i cili duke pasur dashurinë e plotë të babait, nuk mund ta imagjinojë dot se një ditë mund të ndëshkohet prej tij për sherret që i bën herë pas here.
