Shqipëria dhe Kosova kanë nevojë për një ushtri të pathyeshme

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike

Kosova ndodhet në një situatë të vështirë sigurie e cila karakterizohet me një seriozitet të konsiderueshëm. Serbia fashiste-naziste shfaqet si një aktor i paqëndrueshëm dhe i paparashikueshëm. Nuk ka shenja të ndryshimit politik të kursit në Serbi. Përpiqen sërish të destabilizojnë Ballkanin, sepse ashtu janë të urdhëruar nga Rusia. Ata e kuptojnë vetëm forcën.

***

Lufta është konflikt i armatosur midis dy ose më shumë palëve, për shembull midis shteteve, grupeve të popullsisë, fiseve ose të ngjashme. Sidoqoftë, përkufizimi i saktë se kur një situatë e tensionuar konflikti ose një luftë e armatosur mund të quhet luftë mund të ndryshojë, për shembull për shkak të konsideratave të së drejtës ndërkombëtare dhe retorikës politike. E kundërta e luftës zakonisht quhet paqe.

Lufta është një përdorim i organizuar i forcës së armatosur midis grupeve të njerëzve me qëllim të shkatërrimit të palës tjetër ose t’i imponojë atij vullnetin e palës tjetër.

A ka arsye të mira për të shkuar në luftë?

Edhe pse lufta dhe konflikti shpesh mund të shpjegohen me dëshirën për të arritur një qëllim, për shembull rebelim kundër qeverisë aktuale, disa konflikte shpesh përforcohen nga forca të ndryshme shtytëse. Terrorizmi dhe ekstremizmi mund të jenë një forcë e tillë shtytëse, por ato gjithashtu mund të funksionojnë veprojnë si shkas për një konflikt.

Cilat lloje të luftës ekzistojnë?

Llojet:

Luftë botërore.

Luftë civile.

Lufta pushtuese-okupuese.

Lufta e Pavarësisë ose Lufta Çlirimtare.

Luftë fetare ose luftë e “shenjtë”.

Lufta kundër terrorit.

Lufta pushtuese-okupuese:

Çfarë do të thotë të pushtosh?

Me forcën e armëve fitojnë dominimin mbi (një qytet, një vend, një zonë, etj.)

Çfarë është një pushtues?

Person ose fuqi që pushton-okupon (një vend, një zonë toke, etj.)

***

Kosova (e gjithë shqiptaria brenda dhe jashtë kufirit të imponuar nga djajtë) ndodhet në një situatë të vështirë sigurie e cila karakterizohet me një seriozitet të konsiderueshëm. Serbia okupatore fashiste-naziste-terroriste  vazhdon të shfaqet si një aktor i paqëndrueshëm dhe i paparashikueshëm. Nuk ka shenja të ndryshimit politik të kursit në Serbi. Shqipëria londineze dhe pjesa e saj e copëtuar Kosova, kanë nevojë për një ushtri të pamposhtur. Koha e kërkon.

***

Pa errësirë ​​nuk ka ëndrra

Ushtria është bërthama tradicionale e Forcave të Armatosura, me përgjegjësi parësore për integritetin-sovranitetin mbi territorin e vendit. Forcat e Armatosura janë pjesa më e rëndësishme e sistemit të mbrojtjes gjithëpërfshirëse të vendit.

Ato janë pjesë e armatosur e popullit dhe shprehje e organizimit ushtarak dhe e gatishmërisë së shoqërisë për mbrojtje të suksesshme kundër çdo agresioni. Si një forcë e vetme e armatosur dhe pjesë përbërëse e sistemit të mbrojtjes gjithëpërfshirëse kombëtare, ato janë bartësit kryesorë të konfrontimit të armatosur ndaj çdo tentative agresioni kundër Shqipërisë dhe bartësit e një lufte të armatosur të vazhdueshme dhe intensive. Ato janë të strukturuara dhe të organizuara posaçërisht për të qenë në gjendje të operojnë në tokë, det dhe në ajër.

Koncepti ka rrënjë të thella historike në rezistencën e popullit tonë ndaj agresorëve dhe robëruesve (pushtuesve) të ndryshëm në të kaluarën. Ai është gjithashtu i frymëzuar nga përvojat e shumta të rezistencës ndaj agresionit dhe lufta për liri dhe marrëdhënie më të drejta me kombet e tjera në të kaluarën.

Rrënjët e saj janë në kuptimin e vërtetë se në kushtet tona, me mënyrat klasike të një përballje me agresionin, nuk mund të arrihet fitorja kundër një agresori të fortë.

Kjo buron nga vetëdija dhe bindja se mbrojtja gjithëpërfshirëse kombëtare është alternativa e vetme efektive dhe e mundshme për sigurimin e përhershëm të zhvillimit paqësor dhe të ndërtimit demokratik, nga vendosmëria e popullit tonë, kudo që është, popull dhe qytetar, për të përdorur të gjitha forcat dhe mjetet në dispozicion,  luftën e armatosur dhe format e tjera të rezistencës, të ruajnë dhe të mbrojnë lirinë e tyre, pavarësinë, sovranitetin, integritetin territorial dhe rendin vetëqeverisës demokratik të shtetit (vendit).

Ndikimi domethënës i konceptit në zhvillimin e shoqërisë dhe të sistemit të saj mbrojtës buron nga qëndrimet e tij themelore dhe manifestohet në të gjitha çështjet e mbrojtjes publike dhe bërjes së luftës.

Në bazë të konceptit është ndërtuar parimi se mbrojtja e vendit është jo vetëm detyrim, por edhe e drejtë për çdo qytetar të vendin tonë. Demokracia dhe mbrojtja e vendit janë të lidhura në mënyrë të pandashme ideologjike, shoqërore dhe organizative. Nëpërmjet përgatitjes dhe zbatimit të konceptit, ju kontribuoni në konfirmimin dhe zhvillimin e mëtejshëm të sistemit tonë demokratik dhe mirëqenies.

Koncepti i mbrojtjes gjithëpërfshirëse kombëtare dhe politika e jashtme e shoqërisë sonë janë thellësisht të ndërvarura dhe të lidhura, sepse punojnë në mënyrë harmonike drejt një qëllimi të vetëm – mundësimin dhe eliminimin e luftës si mjet politik. Ai njeh justifikimin e luftës në mbrojtje kundër agresionit dhe nëse është një luftë çlirimtare (për shembull, 1998-1999). Kjo është arsyeja pse forcat tona të armatosura janë trajnuar dhe edukuar për një luftë të pa kompromis kundër agresorëve.

Është një kërkesë vendimtare e konceptit për të kundërshtuar agresionin me të gjitha forcat, mjetet, veprimtaritë dhe tiparet e rezistencës në dispozicion, para së gjithash luftën e armatosur si formë dominuese dhe kryesore e rezistencës ndaj agresionit.

Lufta e armatosur dhe rezistenca ndaj agresorit është detyrim dhe detyrë e gjithë shoqërisë, jo vetëm e forcave të saj të armatosura. Prandaj e gjithë shoqëria, të gjitha strukturat e saj, janë trajnuar (nëse jo, duhet të trajnohen) në këtë kuptim për të qenë pjesë e një sistemi unik të mbrojtjes së vendit në paqe dhe luftë.

Shoqëria jonë nuk e njeh (nuk e lejon) pushtimin e vendit dhe i heq të drejtën kujtdo për të ndaluar luftën dhe për t’i rezistuar sulmuesit (agresorit). Kjo përcakton format e rezistencës dhe zhvillimin e luftës së armatosur, kohëzgjatjen dhe intensitetin e saj, organizimin e rezistencës në çdo kohë, në çdo vend dhe me të gjitha mjetet e mundshme. Me fjalë të tjera, koncepti i mbrojtjes nënkupton mundësinë dhe nevojën e formave të ndryshme të luftës së armatosur dhe rezistencës në të njëjtën kohë në front, në territorin e pushtuar përkohësisht dhe në pjesën e pasme të dikujt, domethënë në të gjithë territorin, që nga fillimi deri në fundin përfundimtar të luftës. Nuk duhet lejuar që agresori të na zvogëlojë hapësirën për të luftuar, të na rrahë pjesë-pjesë, të shkatërrojë forcat tona. Përkundrazi, ai duhet sulmuar kudo, për ta rraskapitur deri në fund – mendërisht, fizikisht, materialisht dhe moralisht. Kjo çon natyrshëm në përdorimin e të gjitha llojeve të mjeteve luftarake, procedurave taktike, tërësisë së veprimeve luftarake e të tjera, të cilat sigurojnë prestigj dhe shkaktim të vazhdueshëm të humbjeve të agresorit në të gjitha kushtet.

Koncepti i Mbrojtjes Gjithëpërfshirëse nënkupton një aplikim të  tillë të të gjithë sistemit të mbrojtjes, shoqërisë dhe forcave të saj të armatosura, e cila do të sigurojë vendin tonë nga agresioni i papritur dhe lufta e suksesshme, sado të zgjasë ajo. Agresorit do t’i imponohet kohëzgjatja e luftës për aq kohë sa të jetë e nevojshme të thyejë forcat e tij dhe t’i dëbojë nga territori ynë. Për këtë duhet të përgatiten dhe të angazhohen të gjitha forcat subjektive dhe materiale të shoqërisë, mbi të gjitha forcat e armatosura.

Forca më e madhe e konceptimit tonë është se ai bazohet në supozimin se njeriu ka një rol dominues në shoqëri dhe në rezistencën kombëtare gjithëpërfshirëse ndaj agresionit. Marrëdhënia krijuese dhe aktive e njeriut në luftën e armatosur dhe në përballjen me agresorin është një forcë e pazëvendësueshme e mbrojtjes sonë që duhet zhvilluar dhe ushqyer.

Morali dhe vendosmëria e lartë e ushtrisë dhe e popullit për të mbrojtur dhe për të qëndruar në të gjitha kushtet e agresionit kundër vendit tonë, duke u mbështetur në forcat dhe aftësitë e veta, paraqesin rëndësi dhe interes të jashtëzakonshëm.

***

Pse na duhet një ushtri?

Detyra jonë është të mbajmë Shqipërinë dhe Kosovën të sigurta në një botë komplekse dhe të trazuar.

Pa një mbrojtje, do të kishte qenë e lehtë për të tjerët të na bënin presion politik dhe ushtarak. Forcat e armatosura sigurojnë që askush të mos sfidojë kufijtë tanë, lirinë, sovranitetin, demokracinë apo vlerat tona. Ne (ushtria) do t’ju mbajmë të sigurt ju dhe pjesën tjetër të Shqipërisë dhe Kosovës.

Kjo është një detyrë e madhe për t’u zgjidhur vetëm. Kjo është arsyeja pse ne punojmë ngushtë me shoqërinë civile dhe jemi anëtare të NATO-s. Sepse kur 30 vende qëndrojnë së bashku, ne bëhemi aq të fortë sa askush nuk guxon të na kërcënojë apo sulmojë. Ne jemi gjithmonë të gatshëm të ngrihemi për NATO-n. Në fakt, aleanca më e fortë ushtarake në botë qëndron për ne.

Por nuk mjaftojnë vetëm pajisjet moderne dhe ushtarët e stërvitur mirë. Ne kemi nevojë për qëndrime dhe vlera të mira dhe njerëz që kujdesen për veten dhe të tjerët. Njerëzit që kanë të bëjnë me zgjedhje të vështira dhe dilema etike. Njerëzit që shohin vlerën tek të tjerët. Sepse nëse duam të mbrojmë vlerat ilire-shqiptare, ne duhet t’i jetojmë-mbrojmë edhe këto vlera.

Ushtria është instrumenti më i fortë që kanë fuqitë qeverisëse shqiptare. Politikanët kanë prioritet dhe vendosin se si duhet të sillet Shqipëria brenda politikës së sigurisë dhe politikës së mbrojtjes. Nisur nga kjo, ata vendosin se si duhet të duken Forcat e Armatosura dhe si duhet të përdorë Shqipëria Forcat e Armatosura.

Edhe pse Forcat e Armatosura janë fuqia ushtarake e Shqipërisë, ne nuk duhet ta mbrojmë vendin tonë vetëm nga sulmet nga jashtë. Duhet kërkuar që Forcat e Armatosura të zgjidhin disa detyra për llogari të shoqërisë.

Ushtria është mjeti më i fortë i fuqisë së Shqipërisë dhe menaxhon pajisjet dhe materialet për shuma të mëdha. Prandaj është e rëndësishme që ne të kemi qëndrime të mira dhe një mirëkuptim të mirë etik.

Në Forcat e Armatosura mund të hasim situata që kërkojnë vendime të vështira në një kohë të shkurtër. Prandaj është e rëndësishme të dimë se çfarë përfaqësojnë Forcat e Armatosura dhe me cilat vlera jetojmë. Drejtuesit (eprorët ushtarak, oficerët), punonjësit dhe ushtarët e forcave të armatosura duhet të dinë se çfarë kuptimi kanë vlerat tona në praktikë. Kjo e bën më të lehtë marrjen e vendimeve të mira dhe korrekte kur përballemi me një dilemë ekzistenciale- etike në një situatë të vështirë.

Baza jonë e vlerës është një nga gjërat më të rëndësishme që kemi në Forcat e Armatosura. Për të qenë në gjendje të mbrojmë atë që kemi dhe atë që jemi, ne vetë duhet të jetojmë sipas vlerave që duhet të mbrojmë. Qëndrimet dhe vlerat e mira nënkuptojnë se popullata mund t’u besojë Forcave të Armatosura. Ne kemi nevojë për besimin tuaj që të mund të bashkëpunojmë mirë me shoqërinë civile dhe të rekrutojmë njerëzit e duhur.

Në Forcat e Armatosura të Shqipërisë dhe Kosovës, tre vlera themelore qëndrojnë në themel të gjithçkaje që bëjmë: respekti, përgjegjësia dhe guximi.

***

Do të doja që oficerët shqiptarë të trajnoheshin (kualifikoheshin) në nivelin si Akademia Ushtarake e Shteteve të Bashkuara, West Point.

West Point është i njohur për të qenë shumë përzgjedhës, me një normë pranimi prej 11%. Ata që pranohen pritet të kenë akademikë të shkëlqyer, aftësi të forta drejtuese dhe të jenë në gjendje maksimale fizike për të vazhduar me trajnimin intensiv ushtarak të shkollës.

***

Gjithkush ka të drejtë për kujtime. Është momenti që edhe unë të përshëndes disa kolegë të mi (vëllezërit e fushëbetejës) nga Akademia Ushtarake (e themeluar në vitin 1802):

Të dashur miq, vitet që ne i kaluam bashkarish ishin vite të mira dhe të këqija. Ato ishin vitet e aktiviteteve dhe letargjisë (përgjumjes), vitet e respektit dhe të moskuptimeve, vitet e miqësisë dhe zemërimit, largimit dhe mbërritjes, shpërblimit dhe dënimit, qortimit dhe faljes, vitet e gëzimit dhe trishtimit. Kishte gjithçka me përjashtim të urrejtjes.

Ne së bashku mësuam, u edukuam dhe u jemi përmbajtur parimeve-rregullave. Oficerët domosdoshmërish të posedojnë katër fusha me rëndësi jetike: intelektuale,  fizike, ushtarake dhe morale-etike. Kodi themelor i etikës së ushtarakut është: Detyra, Nderi, Atdheu.

Një oficer nuk do të gënjej, mashtroj, vjedh ose toleroj ata që e bëjnë këtë.