Pa e dashur vendin nuk mundesh me qeverisë mirë më shtetin!

Shkruan: Florim Zeqa

Ndjehem me fat dhe i privilegjuar që kam lindur në Kosovë, në vendin më të bukur dhe më të pasur me të gjitha të mirat që mund t’i ketë një vend në rruzullin tokësorë. Me një natyrë të bukur, me fusha e male, me lumenj dhe liqene, me bjeshkë të pasura me minerale, me kështjella dhe shpella magjepse që s’i ka asnjë vend i botës.

Në politikë miqësisë i paraprinë interesi

Pasuritë e shumta natyrore dhe ato nëntokësore e bëjnë Kosovën e vogël vendin më të pasur në Ballkan dhe njërin ndër vendet më të pasura në Evropë dhe Botë. Kjo është arsyeja e aspiratave hegjemoniste të fqinjëve tanë!

Si pasojë e çasjes së gabuar të politikanëve kosovar rreth zhvillimit ekonomik të vendit, Kosova e vogël me pasuritë më të mëdha thëngjillore për prodhimin e energjisë elektrike në Evropë dhe dhe ndër pesë të parat në Botë, edhe pas 24 vitesh nga përfundimi i luftës, ende përballet me krizë energjetike!
Edhe përkundër ndërrimit të shpeshtë të qeverive, kriza energjetike u bartë nga njëra qeveri tek tjetra.

Pas çdo ndërrimi të Qeverisë, qytetarët shpresonin për ndryshime dhe për jetë më të mirë në Kosovën e pavarur, mirëpo të gjitha ju dolën mashtrime elektorale të politikanëve për vota. Qytetarët nuk e kanë pritur të pamundshmen, por e priten të mundshmen dhe realen. Qytetarët nuk kanë pritur të ushqehen me “lugën e artë”, por të ushqehen me dinjitet nga djersa dhe puna e tyre në vendin e vet të shenjt!

Liderët shtetërorë pa dallim nga i pari e deri tek i fundit, asnjëri nuk punoj për të mirën e qytetarëve, por vetëm për një kategori qytetarësh servil përmes të cilëve u pasuruan mbi kurrizin e popullit.

Kusarët e pangopshëm politik

Qeveritarët apo më mirë të themi lakmitarët e pushtetit nga shërbëtor të qytetarëve, që në fakt duhej të ishin, u kthyen në kusarë të pangopshëm politik, të cilët rropën e ç’rropën gjithçka gjetën para vetes, duke e trajtuar Kosovën si plaçkë lufte e jo si atdhe të tyre.

Ndodhi pikërisht kështu për faktin se shumicës së politikanëve ju mungoi dashuria për vendin dhe respekti ndaj qytetarëve. Shteti është sikurse shtëpia dhe anasjelltas, pa e dashur nuk mundesh me e qeverisë mirë dhe me ndershmëri.

Secila garniturë qeverisëse në vend të ekspertëve të fushave të caktuara nëpër ministri, afër vetes tubuan familjarë të tyre dhe militant partiak, në vend të intelektualëve dhe akademikëve i përzgjedhen servilët dhe injorantët e skajshëm politikë.

Mungesa e diplomatëve të karrierës e ndali hovin e njohjeve, rrezikon ekzistencën e shtetit

Shkaku i moszgjedhjes së njerëzve të duhur në vendin e duhur në qeveri dhe në stafin diplomatik, ka ndikuar në rënjen e njohjeve dhe rritjen e ç’njohjeve për Kosovën. Nëse i referohemi Agjensisë së Lajmeve ANSA, e cila raporton për rënjen e njohjeve të Kosovës nga 116 në 84, atëherë ky duhet të jetë shqetësim për të gjithë ne, por në radhë të parë për politikanët pa dallim, në pushtet dhe opozitë!

Nëse kjo del të jetë e vërtetë, atëherë ky duhet të jetë një alarm i “kuq” për ‘Qeverinë’ e cila pretendon ulësen e Kosovës në OKB. Për shkak se nga 193 shtete që janë anëtare të OKB-së, vetëm 84 janë njohëse aktuale të shtetit të Kosovës. Kjo i bie që as që jemi në listën e shteteve për t’u bërë antëtar të OKB-së!

Kjo dikujt mund t’i duket gjë e parendësishme, por duhet rikujtuar faktin se Rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit të OKB-së ende është në fuqi dhe e njeh sovranitetin e Serbisë ndaj Kosovës.

Ky realitet i hidhur dhe tragjikomik për Kosovën e ka ndryshuar përceptimin ndërkombëtar ndaj Kosovës. Ka plot shtete të botës të cilat e konsiderojnë ende Kosovën si provincë të Serbisë, kurse pavarësinë e 17 shkurtit 2008 si të njëanshme, në mesin e tyre edhe disa shtete njohëse të Kosovës!

Egzodi i ditëve të sotme, më i rëndi gjatë gjithë historisë

Të rinjët e lindur pas lufte në Kosovë, shumë prej tyre fëmijë të dëshmorëve, u rriten dhe u shkolluan në vendin e tyre të lindjes, por mosha e pjekurisë po i gjenë në shtetet evro-perëndimore.

Kjo për mua është dhëmbja më e madhe shpirtërore, është brenga dhe shqetësimi, shqetësim i cili nuk po më lë të qetë ditë e natë, minutë e orë që kalon. Nuk ka si të jetë ndryshe për secilin atdhetarë që ia ka kushtuar tërë jetën lirisë dhe pavarësisë së atdheut të vet.

Nuk ka dhëmbje më të madhe për secilën qenje njerëzore që gjykon me zemër, kur djali ia kthen shpinën vendit për të cilin babai i tij ka rënë dëshmorë për lirinë e atdheut, kurse vet tretet rrugëve e metropoleve evropiane në kërkim të një jete më të mirë, pasi shteti nuk i siguron asgjë, nuk i siguron punë dhe as mirëqenje familjare, nuk i siguron as të drejtën elementare për të jetuar i barabartë me të tjerët në vendlindjen e tij.

Për secilën qeveri që erdhi në pushtet deri më sot, përparësi në shkollim dhe punësim kanë familjarët e tyre, militantët partiak dhe servilët (sekserët) e tyre, kurse të tjerët që nuk janë pjesë e tyre konsiderohen qytetarë të rendit të dytë dhe të tretë. Për fatin e keq, kohëve të fundit një dukuri e tillë është duke u shpërfaqur edhe në ceremonitë shtetërore. Për këtë arsye nuk është i rastësishëm largimi masiv i të rinjëve nga Kosova.