Nën çdo kosh plehrash fshihet ndonjë këlysh shqipfolës

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike

Shqiptarët duhet të heqin dorë nga urrejtja ndaj vetvetes. Kur bëhet fjalë për mbrojtjen e Vendit dhe Kombit nga armiqtë e përjetshëm, qeveria dhe opozita duhet të luftojnë së bashku, të gjitha mosmarrëveshjet midis tyre mund të zgjidhen me përgjegjësi.

***

Dështakët e dy shteteve tona dhe servilët shqipfolës të FYROM-it, që gjatë 20-30 viteve pothuajse shkatërruan tërësisht shqiptarinë në të gjitha aspektet, janë një turmë e dhunshme mafioze mercenare që meriton të jetë në burg, jo të lavdërohet, jo të rizgjidhen që të mbesin në pushtet edhe pasi vdekja t`i dërgoj në ferr. Përbuzja ime ndaj “politikanëve” të tillë, hajdutë gjysmë analfabetë por me diploma false, është e pakufishme.

Cili është vendi juaj i lindjes? Është butësi për të kaluarën, për të tashmen, shpresë për të ardhmen. Është një dëshirë e zjarrtë që çdo kupë (filxhan) do të vërshojë me bekime të pasura dhe të përjetshme dhe që çdo rrugë të çojë drejt mirëqenies, ribashkimit kombëtar dhe paqes.

Ju duhet t’i merrni njerëzit me fjalën e tyre. Unë kurrë nuk kam qenë një pajtimtar i zjarrtë i teorive të vetëdijes së rreme ose formave të tjera të formimit të mendimit të pavetëdijshëm. Por kur shqiptarët thonë se e duan padronin që 20-30 vjet i shfrytëzon dhe shkatërron, por që ende voton për të, unë mendoj se ata thellë brenda janë blof, ndoshta viktima të një psikoze kolektive.

A është tradhti të dënosh tradhtarin? Pothuajse duket kështu. Ndoshta jo aq tabu sa zhytja e flamurit në një pellg, por mafia sigurisht që nuk është për plogështinë mes nesh.

Prindërit, veçanërisht nënat, duhet të trajnohen se si të rrisin fëmijët e tyre në mënyrë që ata të mos bëhen tiranë imoralë në fushat e jetës. Sjellja e keqe (dhe liria e pakufizuar për të bërë atë që duan) duhet luftuar herët, sepse morali dhe krimi janë të lidhura.

Një formë e re e robërisë-skllavërisë-feudalizmit do të zbresë mbi botën shqiptare. Një elitë e përbërë nga mafia dhe miliarderë tradhtarë, pseudo-media dhe elita politike bëjnë gjithçka që munden për të shtypur klasën e mesme. Vetëm ata që betohen për besnikëri ndaj shtetit të lartësuar vlerësohen. Njerëzit humbën vullnetin e tyre për liri dhe mirëqenie, dhe popullsia u drogua me bukë dhe cirk dasmash të shtrenjta, mijëra xhamish dhe kishave të financuara nga të huajt dashakeq për asimilimin-zhdukjen tonë përfundimtare. Tani, nga mungesa e shpresës, më tepër se gjysma e rinisë, intelektualëve dhe zejtarëve e kanë braktisur atdheun, shkollat pa nxënës, kanë mbetur pothuajse vetëm pleqtë, qytetërimi ynë pellazg-ilir-shqiptar po shpërbëhet, dhe kjo po festohet në rrugë. Qytetërimi ynë antik kryen vetëvrasje dhe gëzimi nuk përfundon kurrë. Sepse ne e meritojmë.

Shqiptarët janë aq naiv, të thjeshtë dhe aq të ngarkuar nga problemet e përditshme saqë një mashtrues profesionist i shtetit amë, gjen gjithmonë dikë që i lejon vetes të mashtrohet.

Ai është një mjeshtër në largimin e vëmendjes. Pasi ai krijon një problem serioz, që të mos merremi gjatë me të, krijon problemin e radhës…

***

Qëllimi djallëzor i strategjisë së Serbisë me «dialogun» nuk është asgjë tjetër veçse një shaka, të shtyjnë sa më shumë kohën (të përfitojnë sa më shumë në kohë) derisa të vije momenti i volitshëm për të sulmuar dhe pushtuar sërish Kosovën. Dhe, ata shpresojnë dhe presin që me kohën, interesi i Amerikës për Kosovën do të zvogëlohet, do të pushojë fare, apo forcat ushtarake do të tërhiqen prej andej (siç ndodhi në Afganistan). Nëse përbindëshit pushtojnë sërish Kosovën, atëherë është radha e hyrjes në thertore e shqiptarëve të FYROM-it, të cilët me një “krenari” tragjikomike e tjetërsojnë veten në çdo gjë tjetër të keqe, vetëm shqiptarë të mos mbeten.

Dhe, e gjithë kjo, jo vetëm me asistimin e BE-së që gjithmonë i ledhaton çetnikët gjakatar, por edhe me ndihmën e nudistit të stërzgjatur, sulltanit shqipfolës që asnjëherë nuk ka besuar në Zot megjithatë disa herë ka “ndryshuar fenë”. Vuan nga çrregullimet mendore, prandaj është dashuruar në “sivëllain” e tij, kryekriminelin e gërditshëm çetnik, i cili kur të kryej punë me shqiptarët jashtë kufirit të imponuar, do t`i vendosë në thertore edhe të gjithë shqiptarët e shtetit amë (përfshirë “sivëllain”), duke filluar me ata që lotojnë nga mallëngjimi kur në mes të Shqipërisë dëgjojnë muzikën e pistë terroriste të Serbisë.

Merrni shumë seriozisht këto që them. Unë nuk jam aq i ditur si “politikanët” e kënetave” dhe “analistët” e shumtë, por as që foli për havaje si ata. Detyra ime nuk është t`u jap të tjerëve atë që është objektivisht më e mira, por atë që është imja me sa më pastërti e sinqeritet që të mundem.

Unë nuk kam asnjë konflikt interesi në trojet arbërore. Zero. Nuk jam përkrahës i rregullt i asnjë partie, përveç që në rastet e veçanta mbështes punën e secilës nëse ajo është për të mirën e përgjithshme të çështjes kombëtare. Nëse nuk ju bashkon dashuria vëllazërore që nuk e keni aspak, atëherë le të ju bashkoje armiku i përbashkët (i përjetshëm), egërsira e etshme për gjak shqiptari, e cila nëse në momentin e caktuar ju gjen të përçarë dhe të dobët, do të ndalet vetëm pas eliminimit fizik të të gjithë juve pa marrë parasysh si quheni, çfarë fe, moshë e gjini keni, kë simpatizoni, ku jetoni…

***

Ne shqiptarët varemi në një fije të hollë, dhe ajo fije rrotullohet nga hija e rastësisë. Asgjë nuk është e rastësishme. Të gjitha situatat në jetë funksionojnë drejt një qëllimi të caktuar.

Shikoni një qiri, ai shkëlqen. Një simbol i shpresës dhe gëzimit. Shikoni një qiri, ai krijon hije. Një simbol i pikëllimit dhe humbjes. Shikoni një qiri, ai fiket. Një simbol i gjithçkaje që ishte por tashmë ka vdekur.

Me sa kam mundur të vërtetoj, armiku më i madh e korruptues për shqiptarin është shtysa e cila i ka rrënjët tek plogështia-apatia dhe nevoja për qetësi ndaj kolektivizmit, ndaj komuniteteve që merren si dogma të palëkundura, qofshin këto fetare apo politike. Ndryshe, mungesa e emocioneve të dukshme ose reagimet emocionale, letargjia, pandjeshmëria dhe indiferenca ndaj përshtypjeve.

Gjithçka varet nga guximi. Edhe më trimi shpesh e humbë atë dhe përfundon duke kërkuar programe, garanci, siguri. Guximi ka nevojë për arsyen, por s`është pjellë e saj, që vjen nga shtresa më të thella.

Kushdo që ngjitet në një pozicion të caktuar dhe merr përsipër detyra të rëndësishme, nuk duhet të ndihet më i lirë, por vetëm më i ngarkuar me përgjegjësi. Të jetë shembull, model për të tjerët.

“Unë jam i papërshtatshëm për ta sepse e dua timen, është më mirë që publiku të më dënojë sesa të tradhtoj vendin tim. Si dikush që ka lindur në Shqipëri, unë kurrë nuk do të gjunjëzohesha para dikujt që dëshiron që atdheu ynë të mos ekzistojë! Ushtrisë i dhashë gjithçka që munda, faleminderit për gjithçka”- Gjyshi im.