Ekspozita Kolektive ‘’T’i pikturojmë kostumet autoktone dhe tradicionale’’ në shkollën fillore “Ilira”
Në një mjedis të mbushur me ngjyra dhe simbolikë kulturore, Shkolla Fillore “Ilira” prezantoi ekspozitën kolektive “T’i Pikturojmë Kostumet Autoktone dhe Tradicionale”, një nismë artistike e kuruar nga kritiku i njohur i artit, z. Ilir Muharremi, dhe organizuar nga artistja e talentuar Albana Krasniqi. Kjo ekspozitë, e mbështetur nga Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, synon të promovojë trashëgiminë kulturore shqiptare përmes syve të brezit të ri.
Në hapjen e ekspozitës foli organizatorja Albana Krasniqi, e cila theksoi rëndësinë e ruajtjes dhe promovimit të veshjeve tradicionale shqiptare si një pasuri e vyer autoktone. “Këto veshje janë një pasuri e rrallë e kombit tonë dhe një trashëgimi që na bën krenarë si shqiptarë,” tha Krasniqi, duke vlerësuar përkushtimin e fëmijëve dhe ndihmën institucionale për realizimin e kësaj ekspozite.
Edhe zv/drejtoresha e shkollës, Alba Buleshkaj, shprehu fjalë të ngrohta për ekspozitën, duke vlerësuar jo vetëm përmbajtjen artistike, por edhe rëndësinë edukative dhe kombëtare të saj. “Këto punime jo vetëm që sjellin artin dhe kulturën në fokus, por janë një mënyrë për të edukuar brezat e rinj me dashuri dhe respekt për traditat tona,” tha ajo.
Punimet artistike
Ekspozita përmban një koleksion të veçantë pikturash të realizuara nga fëmijët e shkollës, ku secili prej tyre ka interpretuar në mënyrën e vet artistike veshjet tradicionale të rajoneve të ndryshme të Kosovës, si Dukagjini, Drenica, Podujeva dhe Ana e Moravës. Punimet përfaqësojnë një ndërthurje unike të trashëgimisë kulturore me shprehjen artistike bashkëkohore të fëmijëve.
Në mesin e veprave të ekspozuara dallohen disa krijime që pasqyrojnë me mjeshtëri detajet e kostumeve autoktone dhe atmosferën tradicionale:
Punimi i parë, realizuar nga njëri prej piktorëve të vegjël, paraqet një figurë femërore të veshur me xhubletë, simbolin e lashtë të identitetit shqiptar. Sfida artistike e përfshirjes së ornamenteve të hollësishme është realizuar me sukses, ku xhubleta e zezë, me motive të arta dhe të qëndisura, pasqyron pasurinë e traditës shqiptare. Sfundi i verdhë i ndritshëm krijon një kontrast të fuqishëm, duke theksuar elegancën e figurës dhe duke simbolizuar jetën dhe dritën që trashëgimia kulturore i ofron shoqërisë moderne.
Në punimin e dytë, një figurë e vendosur përpara një porte prej guri pasqyron lidhjen mes veshjes tradicionale dhe arkitekturës tipike shqiptare. Veshja, që përfshin një këmishë të bardhë me qëndisma floreale dhe një jelek të zi të dekoruar me ornamente ngjyra të ndezura, është një pasqyrë e finesës dhe mjeshtërisë së punës artizanale. Përparësja me motive lulesh është trajtuar me një ndjeshmëri të veçantë, duke nxjerrë në pah estetikën e artit të grave shqiptare ndër shekuj.
Dy punimet e tjera, me një trajtim më simbolik dhe emocional, përqendrohen në detaje që bartin mesazhe të forta kulturore. Një nga këto piktura shfaq një figurë me shami të kuqe dhe një këmishë të qëndisur, që simbolizon gruan shqiptare dhe rolin e saj në ruajtjen e traditave. Ndërkohë, punimi me sfond të kuq dhe shqiponjën dykrenore ofron një interpretim më të drejtpërdrejtë të patriotizmit dhe identitetit kombëtar. Në këtë vepër, shqiponja, e përqendruar mbi sfondin e pasionit dhe flakës, thekson rëndësinë e traditës në formësimin e vetëdijes kombëtare.
Mesazhi i Ekspozitës
Kjo ekspozitë është më shumë se një ekspozim artistik; ajo është një urë mes brezave dhe një ftesë për të reflektuar mbi pasurinë e trashëgimisë tonë kulturore. Nëpërmjet punimeve të fëmijëve si Kron Gashi, Ana Millaku, Orges Feka, Elsa Berisha dhe Drit Gjonbalaj, ekspozita sjell një dimension të freskët dhe bashkëkohor të interpretimit të traditës, duke nxitur krenarinë kombëtare dhe ndjenjën e përkatësisë kulturore.
Këto krijime jo vetëm që dëshmojnë talentin dhe pasionin e artistëve të vegjël, por edhe fuqinë e artit për të ruajtur, përforcuar dhe rikthyer traditat në jetën tonë të përditshme. Ekspozita “T’i Pikturojmë Kostumet Autoktone dhe Tradicionale” është një dëshmi frymëzuese se si arti mund të shërbejë si mjet për edukim, ndërgjegjësim dhe ruajtje të trashëgimisë kulturore.