“Barbarët” që shpëtuan qytetërimin dhe kulturën perëndimore

Përgatiti: Albert Vataj

Në muzgun e shekullit të 5-të, ndërsa Perandoria e fuqishme Romake u shkatërrua, një hero i papritur doli nga mjegulla e një ishulli të vogël në buzë të botës së njohur. Irlanda, një tokë e prekur mezi nga ndikimi romak, u bë mbrojtësi i pamundur i njohurive klasike.

Ndërsa hordhitë barbare përfshiheshin në të gjithë Evropën, duke shkatërruar shekuj të të mësuarit, manastiret irlandeze u shndërruan në bastione të shkrim-leximit dhe të dijes. Këta klerikë të përulur, të sapo konvertuar në krishterim, e kuptuan vlerën e pamasë të teksteve klasike që po zhdukeshin me shpejtësi nga kontinenti.

Me shkopin e bariut në dorë dhe një përkushtim thuajse mbinjerëzor, murgjit irlandezë nisën një mision që do të formësonte të ardhmen e qytetërimit perëndimor. Ata kopjuan me kujdes dorëshkrime të panumërta, duke ruajtur mençurinë e Greqisë dhe Romës së lashtë që përndryshe mund të kishte humbur përgjithmonë.

Por irlandezët nuk u ndalën me kaq. Ashtu si intelektuali Johnny Appleseeds, ata u përhapën në të gjithë Evropën, duke krijuar manastire dhe shkrimkopjues dhe dijemëkues nga Skocia në Itali. Këto qendra të të mësuarit u bënë fenerë drite në të ashtuquajturat ‘Epoka të Errëta’, duke mbajtur të gjallë flakën e dijes dhe besimit.

Ky ‘Shërbimi i Shkrimtarëve’ ishte më shumë se thjesht kopjim; ishte një mision shpëtimi kulturor me përmasa epike. Murgjit irlandezë jo vetëm që i ruajtën këto tekste, por gjithashtu i studiuan dhe i mësuan ato, duke u siguruar që trashëgimia intelektuale e antikitetit do të mbijetonte për të frymëzuar brezat e ardhshëm.

Në një kthesë të ironisë historike, një popull që dikur konsiderohej barbar nga romakët, u bë shpëtimtari i kulturës romake. Irlandezët, nga ishulli i tyre smerald në periferinë e botës klasike, dolën përpara për të mbrojtur vetë themelet e qytetërimit perëndimor, duke dëshmuar se ndonjëherë, heronjtë vijnë nga vendet më të papritura.