Skllavëria në Mbretërinë Denkyira ishte traditë në Perandorinë Ashanti (Afrikë)

“Ju po ndaloni largimin e vetëbesimit tonë konservativ, duke na thënë se nuk mundemi për shkak të racizmit, për shkak të skllavërisë. Unë kurrë nuk kam qenë skllav në këtë vend. ” – Candace Owens

Nga Klajd Kapinova

Skllavëria si dukuri shoqërore në kohët e hershme ekzistonte në vende të ndryshme të kontinentit me ngjyrë të Afrikës. Sipas burimeve historike afrikane dhe ato që ruhen sot në arkivat e famshme botërore britanike, vatikanase, amerikane etj., del se qindra shekuj më parë, pronarët e mirëfilltë skllevërve me ngjyrë ishin po afrikanët me ngjyrë dhe jo evropianë ose amerikanë e bardhë.

Të thuash të vërtetën, nuk ështe racizëm

Shumë afrikano amerikanë historianë të njëanshëm, të cilët flasin në media dhe shkruajnë nëpër librat në gjuhë të ndryshme të botës për fenomenin e skllavërisë në Amerikë, nuk tregojnë të vërtetën mbi vendorigjinën e skllavërisë më të përhapur asokohe në kontinentin e Afrikës, se kur skllavëria lindi dhe kush e praktikoi atë më së shumti në kontinentin me ngjyrë të Afrikës?

Në këtë rast, historia na vjen në ndihmë, duke ofruar dhe zbardhur me fakte fenomenin më diskriminues shoqëror në fjalë për shumë shekuj me radhë.

Tashmë është vërtetuar shkencërisht se mbretërit me ngjyrë afrikanë, dihet mirëfilli se asokohe i shisnin bashkëatdhetarët e tyre si mallra apo objekte tregu (jofrymorë) dhe blerësit i çonin në fermat e tyre që ata kishin në pjesë të ndryshme të botës.

Ata blenë kështu punëtorë krahu nga pronarët me ngjyrë afrikanë. Pronarëve me ngjyrë afrikanë nuk uinteresonte fakti tragjik i skllëverve të tyre, por paraja që ata merrnin nga shitja e tyre. Më shumë të ardhura të majme, pronarët me ngjyrë afrikanë “zemërmirë” siguronin fitime përrallore nga djemtë dhe vajzat e reja të fuqishme dhe të shëndetshme të popujve të tyre.

Për fat të keq sot, askush në media apo librat e reja propogandistike që shkruhen dhe botohen kudo për këtë fënomen social disktiminues të kohës, nuk kritikojnë pronarët e pasur afrikanë të këtyre skllevërve, që shisnin vajzat, djemtë tek blerësit e mallrave, por kritikojnë dhe u vendosin epitete racizmi blerësve të bardhë europianë apo amerikanë të kohës. Faji është i atij që e shet mallin dhe jo atij që e blen.

Shumë skllevër afrikanë me ngjyrë asokohe shkuan në arenat e famshme Romës së lashtë dhe u bënë gladiatorë, ku jo pak prej tyre rifituan lirinë.

Në Afrikën e Veriut, kishte qindra të mëdha me skllevër, që punonin me meditje dhe punë të tjera fizike të rënda në shumë porte transporti ujorë lumor dhe detarë.

Pronarët e anijeve me vela, morën me vete skllevërit afrikanë dhe evropianë kudo që ata udhëtuan nëpër botë. Ata gjithashtu ndaluan në Amerikë.

Afrikano amerikanët, duan që të flasin dhe shkruajnë vazhdimisht për skllavërinë e afrikanëve në kontinente të ndryshme, por nga ana e tjetër ata nuk duan të flasin apo shkruajnë për skllavërinë e njerëzve të bardhë, që ka ekzistuan në kontinentin e Afrikës në pjesën veriore e të cilës kontrollohej asokohe nga Perandoria Xhihadiste Islame Otomane.

Në vitet 1500 dhe 1600 në Amerikë kishte skllevër të bardhë dhe kryesisht njerëz të bardhë irlandezë. Kështu që skllavëria si fenomen shoqëror lindi dhe u përhap gjerësisht në Afrikë nga mbretërit afrikanë të shteteve të ndryshme, gjë e cila vijon edhe në ditët tona. Askush nga pjesëtarët apo lideret e të drejtave dhe lirive të njeriut të komunitetit afrikano amerikanë, që jetojnë në SHBA, nuk e kritikon këtë fenomen sot në shumë shtete të Afrikës.

Po ashtu në Evropë kishte skllavëri të njerëzve të bardhë nga shtetet e ndryshme të Ballkanit, ku shumë prej tyre ishin shqiptarë. Në Afrikën e Veriut, Perandoria xhihadiste Islamike Osmane kishte miliona skllevër të bardhë, që punonin në kampe pune. Aty kishte edhe skllevër seksi, që shërbinin për të shuar epshet e manjakëve perandorë (sulltanëve, sipas konceptit osman) në sarajet pervese otomane edhe në pjesët e tjera të Perandorisë ku ajo kishte shtrirë sundimin e saj.

Perandoria në fjalë, merrte peng fëmijët, djem dhe vajzat minorenë, vajzat dhe gratë e reja të shteteve të krishtera (pasi u masakronte prindërit dhe pjesëtarët e tjerë të familjeve të krishtera) dhe i përdorin rregullisht si skllave seksi, për oborrin perandorat. Këtë shfrytëzim apo skllavri seksi asokohe sulltanët (perandorët) e ushtruan sistemtikisht për shumë shekuj.

Edhe në Perandorinë xhihadiste Islame Otomane kishte skllevër me ngjyrë (meshkuj dhe femra), të cilët ishin blerë nga pronarë me ngjyrë afrikanë, që ishin njerëz shumë të pasur. Kjo formë skllavërie shtypëse, pa të drejta lirie ishte më e përhapur në Greqinë antike, Romën e lashtë dhe më vonë në Perandorinë Xhihadiste Islame Otomane etj.

Skllavëria e njerëzve me ngjyrë në Amerikë nuk u krijua nga amerikanët

Asokohe duhet thënë se fenomeni i skllavërisë ishte i përhapur pothujase në të gjithë kontinentin me ngjyrë të Afrikës.

Në shekullin XXI dhe më saktë në ditët tona, e keqja është se në universitetet e shkollës së mesme dhe amerikane flitet më shumë për vlerat pozitive të komunizmit dhe socializmit, sesa për persekutimin dhe skllavërinë që është përhapur gjerësisht në Afrikë.

Ky njeri skllav u transportua me anije nga Afrika në kontinentin e Amerikës së Veriut dhe Jugut. Ishte Presidenti republikan Abraham Lincoln ai që u dha liri afrikano amerikanëve, që jetojnë në Shtetet e Bashkuara.

Brezi i sotshëm afrikano amerikanë i shekullit 21, nuk ka pse të luajë rolin e viktimës, sepse askush nuk i paragjykon ata. Ata janë falas kudo. Demonstratat anarkiste të sotme të BLM, gjoja në emër të “racizmit”, nuk janë gjë tjetër veçse një mosnjohje me vetëdijë e së vërtetë historike nga ana e demonstruesve, që përdoren si levë nga demokratët amerikanë, të cilët cdo katër vjet përdorin kartën e racizmit, për të prekur ndjenjat historike të hershme të afrikano amerikanëve.

Të luash me hipokrizi apo propagandë të pakuptimtë rolin e viktimës në shekullin 21 në SHBA është absurde. Nuk është faji i brezave të sotëm, për historinë e hershme të pesë apo gjashtë shekujve të mëparshëm, që ka ndodhur në Amerikë.

Kur të gjithë këto shkatërrime, djegie të pronave private, rrëzimin e mijëra statujave të historisë që kanë ndodhur në shumë shtete dhe qytete të SHBA-së, njeriu normal sot shukohet dhe nuk ka fjalë ti përshkruaj këto shkatërrime.

Natyrshëm, sot lind pyetja me përgjigjen e brendshme retorike: Pse kanë të drejtë statujat e MLK-së apo të Obamës të mbahen aty ku janë ndërsa statuja e baballarëve të kombit amerikanë si Presidentit të parë të SHBA George Ëashington dhe të tjerëve nga demonstruesit radikalë afrikano amerikanë duhet të hiqet vetëm pse ata janë të bardhë!?

Mbretëria Denkyira dhe skllavëria në Afrikë

“Nuk e mbështes George Floyd dhe nuk pranoj ta shoh si martir. Por shpresoj, që familja e tij të marrë drejtësi.” – Candace Owens

Ish zv Presidenti Joe Biden është gjunjëzuar dhe ka ngritur larg grushtin komunist maksist para mediave, sikurse BLM, si një formë shpërblimi për djegësit e makinave të qytetarëve në rrugë, djegien e dyqaneve, supermarketëve, kishave, rrëzimin e monumentëve historike amerikane etj.

Ky është një vlerësim dhe nder për “protestuesit”, që djegin makina policie, vrasin 48 oficerë policie dhe plagosin mijëra të tjerë, në të gjithë Shtetet e Bashkuara nga Neë York, California, Neë jersey, Ëashington, Arizona, Ëisconsin, Michigan etj.

Poshtërim përballë atyre demonstruesve “paqësorë”, që kanë djegur dyqanet e njerëzve të pafajshëm, të cilët, për shumë vite me mund e djersë i kanë rritur në shërbim të komunitetit tonë.

Kjo është një fyerje dhe një shpërblim për ata që vjedhin mallrat e dyqaneve dhe më pas u vënë flakën supermarketeve, kishave, përdhosin monumentet historike të popullit tonë.

Ulja në mëkat para protestuesve jo paqësorë dhe krahasimi i tyre me Zotin dhe Krishtin nuk është normale dhe njerëzore.

Sërisht mbi skllavërinë e afrikanëve nga bosset e tyre më ngjyrë

Emri Asante (Ashanti) do të thotë “për shkak të luftës“. Fjala rrjedh nga fjalët Tëi që do të thotë “luftë” dhe nti do të thotë “për shkak të“.

Ky emër vjen nga origjina e Asanti si një mbretëri e krijuar, për të luftuar Mbretërinë Denkyira. Skllavëria, ishte historikisht një traditë në Perandorinë Ashanti (Afrikë), me skllevërit që merreshin zakonisht si robër nga armiqtë në luftë.

Mirëqënia e skllevërve të tyre ndryshonte nga të qenit në gjendje të fitonin pasuri dhe të martoheshin me familjen e zotërisë deri te flijimi në ceremonitë e varrimit.

Amerika nuk është një vend racist

“Amerika, nuk është një vend racist, njerëzit që vazhdojnë të na tregojnë se kanë një interes të plotë ndaj racizmit.” – Candace Owens

“Ndaloni së na shitni shtypjen tonë“, vazhdoi Owens, në një video të postuar nga The Daily Beast.

“Ndaloni largimin e vetëbesimit tonë, duke na thënë se nuk mundemi për shkak të racizmit, për shkak të skllavërisë. Unë kurrë nuk kam qenë skllav në këtë vend (Amerikë)”.

Komentet e saj rreth skllavërisë pasqyrojnë atë që tha Kanye Ëest, gjatë protestës së tij të diskutueshme në TMZ, në muajin maj 2018.

Candace Owens ishte e pranishme në intervistë, kur reperi tha: “Ju dëgjoni për skllavërinë për 400 vjet. Për 400 vjet? Kjo tingëllon si një zgjedhje.”

Disa njerëz e kanë kritikuar konservatorin e shquar me ngjyrë, për deklaratën e saj, duke përfshirë intervistuesin dhe analistin dixhital Roland Martin.

Sipas Neës Times, më shumë se një dekadë familja e Owens ndërmori veprime ligjore, pasi ajo mori mesazhe nga shokët e klasës së shkollës së mesme, që e kërcënonin ta vrisnin.

Në vitin 2016, ajo i shkroi një letër të hapur avokatit të Stamfordit ku tha se epiteti racor e “shkatërroi” dhe e çoi atë në një çrregullim psikologjik, të ushqimit etj., për të cilën ajo kishte nevojë për të bërë terapi, se ishte shumë e shqetësuar nga presioni.

Pse përdoren dy standarde në SHBA!?

Pse kanë të drejtë statujat e MLK-së apo të Obamës të mbahen aty ku janë ndërsa statuja e Presidentit të parë të SHBA George Ëashington nga demonstruesit duhet të hiqet!?

Kush jeni ju për të përcaktuar se kush është i mirë dhe i keq në historinë e lavdishme të Amerikës!?

Skllavëria e bardhë (gjithashtu tregtia e skllevërve të bardhë ose trafikimi i skllevërve të bardhë) i referohet skllavërisë të evropianëve, qoftë nga jo-evropianë (të tillë si afrikanët e veriut dhe bota myslimane), ose nga evropianë të tjerë (për shembull skllevërit e galerisë detare ose thralls viking). Kështu skllevërit me origjinë evropiane, ishin të pranishëm në Romën e lashtë dhe Perandorinë Xhihadiste Islame Osmane.

Në kontinentin evropian nën feudalizëm, ekzistonin forma të ndryshme të statusit, që zbatoheshin për njerëzit (të tillë si bujkrobëri, vagabond dhe skllav), të cilët ishin të detyruar të punonin.

Nën sundimin e Perandorisë Xhihadiste Islame Otomane, ndodhi tregtia e skllevërve arabë, që përfshinte robërit kaukazianë (të bardhë), në territoret evropiane, ku fëmijët minorene vajza dhe djem merreshin peng në formën e një takse gjaku nga jenicerët (mbasi u masakronin mizorisht prindërit) nga familjet e qytetarëve të territoreve të pushtuara, për t’i shërbyer Perandorisë në fjalë, për një sërë funksionesh si skllevër.

Në mesin e shekullit XIX, termi ‘skllavëri e bardhë’ u përdor për të përshkruar skllevërit e krishterë, që ishin shitur në tregtinë e skllevërve barbarë.

Ligji për Ndryshimin e Ligjit Penal (Trafiku i Skllevërve të Bardhë)

Termi ligjor modern, zbatohet esencialisht për skllavërinë seksuale, prostitucionin e detyruar dhe trafikimin njerëzor, me më pak fokus në ngjyrën e lëkurës së viktimave ose autorëve të krimit.

Për të luftuar trafikimin e seksit në Shtetet e Bashkuara, në vitin 1910, Kongresi Amerikan miratoi Aktin e Trafikut të Skllevërve të Bardhë (i njohur më mirë si Akti i Manit), i cili e bëri atë një krim për të transportuar gratë përtej kufijve shtetërorë me qëllim të “prostitucionit ose shthurjes, ose për ndonjë qëllim tjetër të pamoralshëm“.

Ndërsa më shumë gra trafikoheshin nga vendet e huaja, SHBA filloi miratimin e akteve të imigracionit, për të kufizuar hyrjen e të huajve në vend si Akti i Kuotave të Urgjencës i vitit 1921 dhe Akti i Emigracionit i vitit 1924.

Pas ndalimit të emigrantëve gjatë viteve 1920, trafikimi i qenieve njerëzore nuk u konsiderua si një çështje kryesore deri në vitet 1990. Është bërë një përpjekje për të futur një ligj të ngjashëm në Mbretërinë e Bashkuar midis vitit 1910 dhe vitit 1913, kur u miratua Ligji për Ndryshimin e Ligjit Penal 1912.

Arthur Lee do të shprehej në Dhomën e Komuneve: “Mbretëria e Bashkuar, dhe veçanërisht Anglia, po bëhet gjithnjë e më shumë një qendër pastrimi dhe qendra e depove dhe dërgimit të trafikut të skllevërve të bardhë, dhe selia e agjentëve të huaj të angazhuar në fazën më të shtrenjtë dhe fitimprurëse të biznesit“.

Amerika e Jugut u deklarua si destinacioni kryesor për vajzat e trafikuara. Spektatori komentoi se “Projekt-ligji është bllokuar nga një anëtar (duke aluduar në Frederick Booth) ose anëtarët të cilët, për arsye të ndryshme konsiderojnë se nuk është një masë e cila duhet të vendoset mbi librin e statutit, pasi kjo do të ndikonte në lirinë e individi.