SIPËR SHTRATIT TËND TË ÇMENDUR
Sejdi BERISHA:
Cikël poezish:
SIPËR SHTRATIT TËND TË ÇMENDUR
KUR TA MBYLL KËTË LIBËR…
1.
Rri
Rri larg meje
Mos më trego as ku gjendesh
Të gjitha kujtimet mbylli diku
Edhe ato fjalët e shikimet e zjarrta
Se është duke rrëshqitur koha
Mbi akrepat e ndryshkur të orës
Kurse unë jam duke shfletuar
Atë librin e jetës
Gati i kam rënë në fund
2.
Kur ta mbyll këtë libër
Atëherë
Ato lule që t’i kam dhuruar nëpër vite
Hidhi mbi mua
Edhe nëse janë vyshkur
Aroma e tyre edhe më shumë çmend
3.
Dhe në atë moment
Mos u tremb nëse dorën ta zgjas
Për të përqafuar
Pa buzë
Pa sy
Pa ato shtrëngimet e shpirtit
Se tani bën acar
Vetëm kujtimet përcëllojnë
Vetëm etja
Me ata lotët e vjetër qull na bën
4.
Kur në mëngjes të zgjohesh
Të gjitha këto
Do i shohësh në pikturën e vjetër
Sipër shtratit tënd të çmendur…
5.
Pra rri
Rri larg
Se vetëm atëherë je afër meje
Gjithmonë me mua
Pa tik-take ore
As pa ato drithërimat
Që gjithmonë na bashkonin…
(S. B.)
HYNI NË DHOMËN TIME
…Një ditë
Dhoma ime muze
Pa asnjë dokument
As pa foto të fëmijërisë
As pa ditar të rinisë
As pa tapi të atdheut
Të cilat
Pa u lind unë
Babait ia kishin vjedhur
Por
Ndoshta zëri im
Do t’i lus kujtimet
Të mos shlyhen ato nga dhoma ime
Të cilat i ngjajnë edhe barkës
Kurrë pa ia ditur asaj
Cakun as rrugëtimin
Mos hezitoni
Hyni në dhomën time
Edhe nëse aty nuk më gjeni…
PRANË PORTËS SË KALASË…!
Një ditë kishte ardhur
Edhe një ditë tjetër erdhi
Por edhe një ditë ka ardhur
Pas tërë kësaj përralle shkoi
Askush nuk e kishte rrahur mendjen
Se kah kishte ikur
Në një mëngjes herët
Pranë Portës së Kalasë
Vetveten e kishte varrosur
Mbi varr
Në vend të luleve
Me dhembjen krenarinë lumturinë
Edhe me kënaqësinë e zhgënjimin
Edhe me mjegullinë e ëndrrave
Një vazo deri në qiell
Sa bukur e kishte stolisur…
(E martë, 01 tetor 2019)
RRAPËLLIMË JETE…
Në këtë kohë të sert
A kush mund t’i ndalë
Gjethet të mos ikin
Edhe ngjyrën e dylltë
Në gjelbërim për t’ua kthyer
Një gjethe aq me ironi më shikoi
Me lotin e vjeshtës sytë m’i spërkati…
