Rama, mbartësi i radhës i “virusit” të tradhtisë

(Rama kundër shqiptarëve në krye të “bujkrobërve” socialistë)

Nga  Prof. Dr. Eshref Ymeri

Në një intervistë që paska dhënë për kanalin televiziv  “News 24”, Rama paska deklaruar:

“…unë kam bindjen që kjo nismë (është fjala për “Ballkanin e Hapur” – E.Y.)  është vetëm një domosdoshmëri, por është edhe një qasje në funksion të… lehtësimit dhe dialogut, të lehtësimit të rrugës së zgjidhjes përfundimtare të çështjes së Kosovës” (Citohet sipas: “Edi Rama: S’dua të hyj në polemika me Kurtin, por qasja e Kosovës nuk çon askund”. Faqja e internetit “njëkomb”. 06 nëntor 2021).

Rama, si shegert besnik i Vuçiçit, qëndrimin e qeverisë Kurti kundër nismës së Vuçiçit për “Ballkanin e Hapur”, e vlerëson si “një qasje që nuk e çon Kosovën asgjëkund” (po aty).

Nuk është as e re, as e papritur tradhtia e kastës politike majtisto-komuniste në Shqipëri, një kastë e urryer deri në neveri, e cila u krijua dhe u konsolidua nën mbikëqyrjen e rreptë të serbosllavizmit, armikut të egër shumëshekullor të kombit shqiptar, me synimin e vetëm varrosjen e ëndrrës së përfaqësuesve të nacionalizmit shqiptar për ribashkimin  e Dardanisë me atdheun amë. Që kur dolën në skenë përpjekjet për themelimin e majtizmit komunist shqiptar, nën dirigjimin  e serbosllavizmit, fillimisht në Vitomiricë të Pejës më 11 dhe 12 tetor dhe mandej në Tiranë, në mbledhjen themeluese më 08 nëntor 1941, theksi u vu me forcë te lufta kundër nacionalizmit. Pikërisht në atë mbledhje themeluese qe aprovuar një Rezolutë, të cilën e patën përgatitur paraprakisht Miladin Popoviçi dhe Dushan Mugosha. Në atë rezolutë, “mbillet, që atë natë, fara e helmët e rrezikshmërisë që vjen nga nacionalizmi shqiptar për Shqipërinë natyrale dhe Rezoluta publikohet për herë të parë po nga Hoxha në shkrimin e tij kushtuar Titos në revistën Shqipëri-Jugosllavi (nëntor 1947)” (Citohet sipas: Vasfi Baruti. “Enver Hoxha në optikë të re”. Shtëpia Botuese UEGEN. Tiranë, 2013, f. 229).

Historiani dr. Vasfi Baruti vjen në një përfundim logjik:

“Fara e helmët e kundërnacionalizmit që u hodh në mbledhjen themeluese të Partisë prodhoi fryte të helmëta për “dekorimin” me plumb pas shpine të qindra nacionalistëve gjatë luftës e pas lufte, me “rrezikun” e nacionalizmit u përgatit dhe strategjia për qëndrimin antikombëtar ndaj Kosovës, në interes të politikës kolonialiste të Titos” (po aty, f. 256).

Historia e tradhtisë së majtizmit komunist shqiptar, me në krye Enver Hoxhën, sidomos në kohën e lulëzimit të dashurisë së hapur përvëluese për serbosllavizmin në periudhën mes viteve 1941-1948, dashuri që vazhdoi të mbetej e nëndheshme pas kësaj periudhe, ka përbërë dhe vazhdon të përbëjë një enciklopedi më vete. Që asokohe, “virusi” i tradhtisë që serbosllavizmi i injektoi majtizmit komunist shqiptar, ka pasur një efekt të jashtëzakonshëm për përjetësimin e psikologjisë mercariste të kastës politike komuniste të periudhës së diktaturës dhe të kastës politike neokomuniste pas vitit 1990. Pasojat e injektimit të atij “virusi” dolën shumë në spikamë pas nëntorit të vitit 1944, kur, me “patericat” e Miladinit dhe të Dushanit, erdhi në pushtet kryetradhtari Enver Hoxha. Këtu po ndalem vetëm në tre fakte, në të cilat bien më shumë në sy rrjedhojat e “virusit” të tradhtisë që serbosllavizmi i pati injektuar argatit të vet Enver Hoxha.

Së pari, Enver Hoxha  pati dhënë porosi që, në faqen e parë të abetares së fillores në vitet 1945-47, të botohej fotoja e mareshalit Tito, shoqëruar me vjershën: Tito luftëtar, Tito Çlirimtar, Tito Shpëtimtar i Popullit Tonë!

Me këto vargje, kryetradhtari i vendit dhe kryeservili i Titos, Enver Hoxha, falsifikonte historinë, poshtëronte rëndë mbarë popullin shqiptar dhe bijtë e tij që derdhën gjakun për të pasur një Shqipëri të lirë.

Së dyti, në një fjalim, të mbajtur para një grupi të rinjsh që morën pjesë në Plenumin e IV të rinisë popullore dhe të botuar në gazetën “Bashkimi” të datës 22 gusht 1947, Enver Hoxha deklaroi

“… Dashuria e popujve të Jugosllavisë e mareshalit Tito dhe e gjithë udhëheqësve të Jugosllavisë për popullin shqiptar është shumë e madhe. Ne kemi fatin e madh e të lumtur që kemi në kufirin tonë të veriut një aleate e një mike kaq të fortë, kaq të sinqertë, siç është Jugosllavia… Po të studiojmë historinë e vërtetë të popullit tonë… do të shohim se populli ynë, pa qenë një popull sllav, ka pasur një lidhje të ngushtë dhe të përzemërt me popujt sllavë” (Cotohet sipas: Kastriot Dervishi. “Flagranca e marrëdhënieve shqiptarojugosllave në vitet 1944-1948”. Faqja e internetit “Zëri islam”. 28 Shtator 2009).

Enver Hoxha, duke qenë i pajisur me kulturë gjysmake, kuturis të marrë përsipër rolin e historianit, duke e prezantuar veten sa tradhtar, sa falsifikator, aq edhe injorant.

Gjatë luftërave ballkanike, shkrimtari hebre Leo Freundlih, që banonte në Vjenë, zbulon të vërtetën lakuriq për ato “lidhjet e ngushta dhe të përzemërta” me popujt sllavë, për çka përralliste Enver Hoxha, si falsifikator i   historisë. Ai shkrimtar ka qenë njëri ndër intelektualët e paktë që pati mbajtur koleksionin e të gjitha gazetave të mëdha të kohës që tregonin mbi shfarosjen e së paku një gjysëm milioni shqiptarëve nga serbët në vitet 1912-1913.  Ja çfarë shkruante ai:

“Me qindra e mijëra kufoma të masakruara notonin në rrjedhat e lumenjve. Ata që mundën t’u shpëtonin sëmundjeve, urisë, plumbave të pushkëve të këmbësorisë dhe gjyleve të artilerisë serbe, grumbulloheshin në vende të caktuara dhe u jepej nga një plumb kokës. Më zi e pësonin ata që fshiheshin në shtëpitë e tyre. Pas kontrolleve të imta që bëheshin për plaçkitje dhe florinj, gjendeshin lehtë dhe thereshin si berrat. Torturat më të mëdha i pësonin gratë shqiptare, të cilat përdhunoheshin, lidheshin më pas, bëheshin kapicë, mbuloheshin me kashtë dhe digjeshin të gjalla. Në rast se ato ishin shtatzëna, ju çahej barku me bajonetë dhe pasi u nxirrej fëmija nga barku e vendosnin në majë të bajonetës apo të hunjve. Pas masakrimit, serbët pinin verë, këndonin dhe hidhnin valle.Kishte raste që ata gjatë therjes mblidhnin gjakun në kupa dhe e hapnin gostinë me të”, – kështu i përshkruante maskrat mizore serbe ndaj shqiptarëve Leo Freundlich në librin: “Albanienes Golgotha, Wien, 1913” (Golgota shqiptare, Vjenë 1913), të kryera nga mesi i tetorit 1912 (kur filloi lufta e parë ballkanike) deri në mars 1913 (Citohet sipas: “Vrasja e 500 mijë shqiptarëve nga serbët, si u gjet libri* i austriakut, botuar më 1913”. Faqja e internetit “alpenews”. 19 mars 2018).

Së treti, dashurinë përvëluese për serbosllavizmin, kryetradhtari Enver Hoxha e vulosi në mbledhjen e Byrosë Poilitike të 15 dhjetorit 1947, ku, me qëllim shndërrimin e Shqipërisë, faktikisht, në koloni të Jugosllavisë, deklaroi me zulmë të madhe:

“…Duhet ta fitojmë kohën e humbur e të bëjmë sa më shpejtë bashkimin de fakto të Shqipërisë me Jugosllavinë në të gjitha fushat, (parti, ekonomi, ushtri, etj.), se Shqipëria nuk mund të qëndrojë si shtet i pavarur  dhe  aq më pak të ndërtojë socializmin, pa u bashkuar me Jugosllavinë…”.

Ashtu si Enver Hoxhën, edhe Ramën e ka kapluar keq i njëjti afsh dashuror për serbollavizmin. Por halli është se serbosllavizmi, në heshtje, nuk ushqen kurrfarë simpatie as për Ramën, as për Shqipërinë. Gjithë halli i tij reduktohet në një pikësynim të vetëm: si e si të sigurojë një dalje në detin Adriatik, çka ka qenë një strategji e kahershme e shovinizmit serbomadh, të cilën kërkon ta vërë në jetë me ndihmën e argatit Rama, strategji kjo që e zbulon haptas ish prefekti serb i Durrësit deri në shpalljen e pavarësisë. Ky ish-prefekt serb i pati deklaruar prefektit të ri të qeverisë së Ismail Qemalit si më poshtë.

“Çdo shtet ka një port në det, kurse ne s’kemi. Patëm kërkuar nga qeveria otomane të na linte Shëngjinin, por nuk e pranoi. Ne, pra, kemi nevojë për një dalje në det. E sa për Shqipërinë, vend ku s’ka asnjë gjurmë qytetërimi, ne s’kemi fare nevojë” (Citohet sipas: Qatip Mara. “Vlora, djepi i pavarësisë. 28 nëntor 1912 – 22 janar 1914”. Shtëpia botuese UEGEN. Tiranë, 2015, f. 71).

“Virusin” e tradhtisë së majtizmit komunist shqiptar, kryetradhtari Enver Hoxha ua përcolli pasardhësve të vet besnikë. Ish-deputetja e Lidhjes Demokratike të Kosovës Melihate Termkolli, në një postim në Feisbuk (Facebook), ka theksuar pikërisht vijimësinë e tradhtisë së kastës në fjalë, Ajo ka deklaruar:

“Kur duhet ta ruajmë veten nga vetja jonë! Enveri me Miladinin, në Tiranë, marrëveshje kundër Kosovës! Nano me Millosheviçin, në Kretë, marrëveshje kundër Kosovës! Rama me Vuçiçin, në Nish e Beograd, marrëveshje kundër Kosovës! Ҫ’ka keni ju shqiptarët që ankoheni në Serbinë e Vuçiçin?! Historikisht, Serbia i ka mundë shqiptarët vetëm përmes shqiptarëve. Na ka ruajtur e shpëtuar i Madhi Zot dhe Amerika. Amerika në raste të caktuara na ka ruajtur edhe nga vetja jonë. Më nuk mundet. Askush më nuk mund të na ruajë nga vetja jonë. Tani duhet ta ruajmë veten nga vetja jonë që të na ruajë Zoti e Amerika” (Citohet sipas: “Termkolli për takimin e Ramës në Beograd: Serbia i ka mposht shqiptarët vetëm përmes shqiptarëve”. Faqja e internetit “portali.info”. 06 nëntor 2021)

Kryetradhtari neokomunist Rama, pa pikë turpi, deklaron në “News 24” për “zgjidhje përfundimtare të çështjes së Kosovës”. Po Çështja e Kosovës u vu në rrugën e zgjidhjes me bombardimin 78-ditor të Serbisë nga forcat e NATO-s dhe u zgjidh përfundimisht më 17 shkurt 2008, kur ajo, me vendim të Kuvendit, u shpall shtet i pavarur dhe sovran dhe pavarësia e saj është njohur nga më shumë se 100 shtete Por Rama, duke ndjekur rrugën e tradhtisë ndaj Kosovës, krrokat si korbi në korin serborus, sipas të cilit Çështja e Kosovës, demek, nuk na qenka zgjidhur.

Heshja e kastës drejtuese të partisë socialiste para qëndrimit tradhtar të Ramës ndaj Kosovës, nuk habit askënd nga shqiptarët me brumosje nacionaliste në mbarë trojet tona etnike. Sepse ajo kastë është rreshtuar vetë në rrugën e tradhtisë ndaj Republikës së Kosovës. Por heshtja e çuditshme e krejt anëtarësisë së asaj partie, deri te socialisti më i thjehtë, është me të vërtetë befasuese.

Si është e mundur që s’u gjend qoftë edhe një anëtar i thjeshtë i asaj partie që të ngrinte zërin dhe të protestonte kundër kryetradhtarit Rama, i cili puthet dhe përputhet me kriminelin Vuçiç, në vend që të dënojë rëndë krimet e bishës fashiste serbe në Kosovë dhe të ndërmarrë nismën për ngritjen e padisë kundër Serbisë në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë?

Si është e mundur që nga radhët e asaj partie nuk u dëgjua as edhe një zë i vetëm për të protestuar kundër kryeagait Rama, i cili, për të sfiduar vëllezërit tanë kosovarë, vendosi trarin e tradhtisë në hyrje të tunelit të Kalimashit?

Kjo heshtje skandaloze dëshmon fare shkoqur se anëtarësia e partisë nekomuniste të Ramës, nuk përbën në vetvete një parti socialiste. Ajo anëtarësi, në të vërtetë, përbën një bashkësi “bujkrobërish”, të cilët kanë shtruar kurrizin dhe i binden verbërisht “kryeçifligarit” Rama”. Prandaj dhe ky i shkel me këmbë kur të dojë dhe sa herë t’i dojë qejfi. Ajo bashkësi “bujkrobërish”, në respekt të dinjitetit personal, le të ketë guximin për t’u çliruar një herë e mirë nga psikologjia e nënshtrimit dhe ta heqë qafe Ramën, sepse, si i zhveshur tërësisht nga vetëdija kombëtare, ka hyrë në shërbim të Sorosit dhe të Vuçiçit, duke bërë gjithçka për vënien në jetë të strategjisë së tyre, me të vetmin qëllim zbrazjen e vendit nga shqiptarët dhe shpërbërjen tërësore të mbarë kombit shqiptar. Sigurisht, për vënien në jetë të kësaj strategjie, Rama ka pasur edhe mbështetjen e nëndheshme të argatpengut të vet me emrin Lulzim Basha, i cili, deri tani, partinë demokratike e kishte shndërruar thjesht në një pellgaçe të ndotur, ku Rama, nga foltorja e Kuvendit, derdhte pa pushim jargët e veta.

————————-

* Kopja e vetme e librit të Leo Freundlih-it qe gjetur në bibliotekën e Universitetit të Harvardit në SHBA, në vitin 1982, nga studiuesja Safete Juka, me banim në Amerikë.