Rama kërkon vota për të ‘rregulluar opozitën’. Ngjashmëritë me 5 liderë të tjerë

Daniel Nikolla

Një nga kërkesat që kryeministri pati në takimin në Cooper Arena në Londër ishte dhe ajo e dhënies së votës që të ‘’ndreqë’’ opozitën. Mu desh që të reflektoja se cila ishte arsyeja që kryeministri e elaboron këtë ide.

Koncepti i një kryeministri që u kërkon qytetarëve të votojnë për ta me justifikimin e dhënë për të “ndrequr” opozitën nuk është i zakonshëm në histori, por një retorikë e tillë ngre pikëpyetje mbi parimet demokratike dhe qëllimin e liderit. Megjithatë, ka pasur raste kur liderët i kanë organizuar fushatat e tyre rreth konsolidimit të pushtetit për të reduktuar ndikimin e opozitës, edhe pse jo gjithmonë kaq hapur.

Ja ku janë disa kontekste historike që tregojnë arsyen e vërtetë pse kryeministri ka guximin që ta elaborojë këtë kërkesë:

1. Adolf Hitler në Gjermani (1930):

Gjatë fushatave të tij deri kur u bë Kancelar në 1933, Hitleri kërkoi vota duke premtuar se do të eliminonte paqëndrueshmërinë politike dhe opozitën, duke përfshirë komunistët dhe socialdemokratët. Zjarri i Rajhstagut dhe aktet e mëvonshme mundësuese u inkuadruan si hapa të nevojshëm për të “rregulluar” opozitën dhe për të sjellë stabilitet. Por kjo çoi në një diktaturë.

2. Napoleon Bonaparti (1800, Francë):

Pasi mori pushtetin në grushtin e shtetit të vitit 1799, Napoleoni mbajti një plebishit për të legjitimuar sundimin e tij. Ai u paraqit si forca stabilizuese kundër ‘’opozitës kaotike’’ parlamentare, duke konsoliduar kontrollin e tij nën maskën e rivendosjes së rendit.

3. Ferdinand Marcos në Filipine (1970):

Gjatë sundimit të tij, Marcos bëri thirrje për zgjedhje dhe referendume për të konsoliduar pushtetin dhe për të zvogëluar ndikimin e opozitës. Ai i justifikoi veprimet e tij duke pretenduar nevojën për të ‘’rregulluar një opozitë të korruptuar dhe joefektive’’ që, sipas tij, kërcënonte përparimin kombëtar.

4. Vladimir Putin në Rusi:

Në historinë moderne, Vladimir Putin ka përdorur retorikë duke sugjeruar se lidershipi i fortë nën sundimin e tij është thelbësor për të parandaluar kaosin dhe për të ‘’menaxhuar forcat opozitare’’ që ai shpesh i portretizon si kërcënime për stabilitetin. Ndërsa ai nuk thotë në mënyrë eksplicite “rregullo opozitën”, fushatat e tij shpesh margjinalizojnë grupet opozitare.

5. Recep Tayyip Erdoğan në Turqi:

Erdogan ka përdorur zgjedhjet për të forcuar pushtetin e tij, duke i inkuadruar shpesh fushatat e tij rreth idesë se partitë opozitare janë pengesa për përparimin dhe stabilitetin e Turqisë. Retorika e tij ka nënkuptuar ndonjëherë se votuesit duhet ta fuqizojnë atë për të zvogëluar ndikimin e kundërshtarëve politikë.

Në këtë reflektim historik të ndihmuar nga interneti, me keqardhje dilet në përfundimin se kryeministri po i kërkon këto vota për të shtypur dhe dobësuar opozitën. Këtë si zakonisht ai e bën nën maskën e stabilitetit kombëtar, për të luftuar korrupsionin ose kundër kaosit.

Një retorikë e tillë shfaqet shpesh në periudha të paqëndrueshmërisë politike ose gjatë tranzicionit nga demokracia në autoritarizëm.

Të kërkuarit në mënyrë eksplicite nga votuesit e diasporës që të eliminojnë opozitën në një kontekst demokratik është e rrallë, pasi sfidon drejtpërdrejt parimet e pluralizmit. Por mesa duket kjo është praktikë normale për kryeministrin.

Bashkëkombas, mendohuni mirë!