Poezi nga Atdhe Geci
PËRDITËSIM I DASHURISË – poezi nga “Kanuni poetik” i riu
Në Kodër të Brijës në Roganë
një kaçubë më ka pas thënë
jam e vogël e kam pak shtat,
vesë prej barit pijë çdo natë!…
Ndodhem tek Shkëmbi i të Vjelave
aty ku perëndia shikon me emocione
këtë bukuri të bekuar të Dardanisë.
Hapat e erës nëpër gjethe të pemëve
e lajmërojnë një ditë vërtetë të bukur,
ditë, me tinguj dhe muzikë të gjelbër
ditë me kitare të zemrës e të shpirtit.
Fjalët e dashurisë janë ato të lashtat
të njëjta janë prekjet dhe përqafimet
drama dashurie ne kemi vazhdimisht
dashuritë bëhen si në kohët e antikës
gratë edhe sot zhvishen me ngadale
këmishë e Ilirianës shumë më pëlqen
me të zemra ma do që të përqafohem
Nuk i gjej mangësi rritës në Roganë
gjak dashurie më pikon në kraharor
një ushtimë gurësh ngrihet nga toka
nga një luftë e ashpër e gjithë qenies
Të jesh poet do të thotë të bësh art
dhe të kesh fuqinë të krijosh këngë
Takimet me dashuri janë të ëmbla,
janë përditësim dashurie për Atikën
Nga e çdoditshmja i mbushim kupat
që të mos biem në vetminë e pafund
puthjet e ditës së sotme mos i leni
për nesër, të dashurosh do të thotë të
lindësh, Rogana frymë e ka krijimin,
përpjekjen për të kaluar në vepra,
unë nuk di a keni kohë të dashuroni
Roganë do të thotë, të krijosh për të!…
Një përmendore e shquar është koha
fara e të vjelave të kallinjve t´gjelbër
kultura e të mbjellave për të korrat
udhëtimi nëpër një botë më tokësore…
Asgjë s´ka më të përjetshme se gruri
s´e fruti i mollës nëpër arat me plisa
Roganë, je pjesë e procesit arbëror
je bukë dhe mollë, lule dhe kumbull
je frymëzim për përditësim dashurie.
Atdhe Geci – Dortmund, 2021
HYJNITË E SHTËPISË
Shqipëria pellazge u lind nga bima e shqipes
nga e ëmbla dashuri për gratë e për familjen
nga alfabeti 15 mijë vjet pellazgo – shqipëri
u lind kur i gjithë Mesdheu ishte vendi ynë.
Çami kudo që ndërton veten e quan, Çamëri,
veten e quan pellazg, ilir, epirot dhe shqiptar.
Çamët në Çamëri dhe gjithandej Epirit, në
pjesët e shtëpive të tyre me shikim nga lulet,
në dhomë i kanë nga tri dritare; një dritare
për Shqipërinë, një dritare për Dardanin, një
dritare për Iliridën, Preshevën dhe Tivarin.
Çami, vetë e përditëson Shqipërinë në shtëpi.
Epiri dhe Iliria kanë ditur të bëjnë lufta, edhe
kur vendi ishte i kërcënuar e i digjej shtëpia
shumë fushëbeteja e lufta na i vodhën grekët
Shqipëria e lindur në foletë më me perëndi
u kthye në shtëpi te letra e shkruar e Thotit.
Hyjnitë e shtëpisë s´janë një, por janë disa;
Thoti, Zeusit, Apolloni dhe Naim Frashëri.
Shqipëri, nxirre zërin e gjitha kohërave e fol
thuaje fjalën që e di, mos e mbaj të fshehur
gjysmë e atdheut fqinjët na e kanë pushtuar
e ardhmja s´vjen pa guximin e gjithë kombit!…
Atdhe Geci – Dortmund, Gjermani, 2021
EPOKË E ÇAMËRISË
O tokë e shenjtë e Epirit, gjelbro
sot e kemi një lindje që s’vdesë
dhe një rilindje që vetëm rilind,
rritën e Republikës së Çamërisë.
Unë i di fjalët kthesë të historisë
jeta e gjthsecilit çamë është luftë,
dhe mision i kombit për pavarësi.
Më quajnë Festim Lato, jam çam,
jam fis orakulli, nip i perëndive
fëmiu i nëntë çam i nënë Dajés
më i vogli i 4 motrave dhe i katër
vëllëzërve, në kokë kam Pirron,
dhe 15 mijë vjet jetë shqiptare.
Në natën e shenjtë të kësaj lindje
ju premtova që Çamërinë ta dua,
pa frikën s´e mund të më vrasin!
Çamëria s´është pa gjuhë shqipe
dhe pa perëndi ajo është vetvetja
të bëhet e lirë e t´i mbledh retë,
që Çamëria të ketë vetimën e saj.
Atë që e lanë të shkruar pellazgët,
ilirët, epirotët, albanët e dardanët
janë qeliza gjaku të kësaj lindjeje
janë amanet dhe mision i kombit.
Atdhe Geci – Vlorë, 2021
HIMN PËR ROGANËN – Poezi nga libri, “Kanuni poetik” i riu
Kam mall për Roganën, për Dardaninë
për krejt atdheun! Kam mall për rrezet
me gjak të diellit e të yjeve, për rrezet
me stinë të gjelbra vere dhe për qiellin
me kallinj ylberesh. Kam mall për tërë
brezat e vendlindjes sime, për këngët
dhe humorin e tyre, për mendjet e urta
kam mall për të gjithë ata që krijojnë
Mjer kush fle në këtë kohë aq të pritur,
mjer kush nuk ndërton në folenë e tij,
mjer kush nuk e lë mendjen të shkruaj
e juaja është Rogana e Kosova dardane
Roganë kam mall për mbrëmjet tua të
magjishme, për Kodrën e Brijës dhe,
aeroportin e zogjve në Frakamen, kam
mall për pranverën me shi e bubullimë
për dimrin me lundrat mbi borë dhe erë,
E ndjej hijen e Plakut të Lisit në Cukal
dhe fëshfërimat e barit me lulet e malit
Roganë, jam unë, je ti! Jemi një këngë
fuqishëm e ndjej dashurinë time për ty
tek ty kam gjakut tim, lidhjet familjare
kjo poemë të kushtohet ty e atdheut tim.
Le të çelë ajri, uji, era e stinët me diell
le të çelë rëra, guri e lulet e shkëmbit
populli i Kosovës dardane do të ngritët
të rimerr pjesët e pushtuara të Atdheut
Nëna ime, Naxhije Geci, e lindur në një
fshat të pushtuar nga Serbia, prehet e
thyer te varret, zëri i saj ka kohë që më
troket, bir, ku mbeti, Çështja e Mollës
së Kuqe, popull i Roganës, intelektualë,
jepni liri mendjes e mendimit, shkruani;
e juaja është Rogana e Kosova dardane!…
Atdhe Geci – Roganë, Prishtinë, 2021
THËLLËZA E FJALËS
Këndo Rogana ime e dashur,
mbjell! Zëri yt rritet dritareve,
në kopsht, luadheve, kodrinave
rritet në libra dhe në mirëqenie.
Kallinjtë që po pjeken në ara
janë nga duart tua, djersa jote
janë poema që t´i po i shkruan!
Zemër, shijoje aromën e luleve
dashuria nuk ka lindje, as nuk
ka vdekje, është vetë perëndia.
Roganë, thëllëzë e fjalës shqipe
te këngë e ëndrrës do të ndalem.
Çfarë më takon s´e kam marrë,
do bëj çmos të rimarr at´që më
takon! Shpirt, unë do bëj luftën
time, që këngë e ëndrrës të mos
zbrazët, por ta fitoj atë që dje e
humba. Idetë e mendjes dhe të
mendimeve janë në ngjitje, dhe,
s´pushojnë së kërkuari tokat e
pushtuara, Shqipërinë deri në
Prevezë, në Tivar dhe në Iliridë…
Mbjelli të mbjellat Rogana ime
përqafoj lulet që vetë i ke rritë
shqiptar është kudo atdheu ynë
Çamërisë ia kemi borxh lirinë!
se Shqipëri është Molla e kuqe!…
Atdhe Geci- nga libri “Kanuni poetik” i riu
