Paudhësia jonë politike është duke i shtangë miqtë tanë
Nga Ndue Ukaj
Amerika dhe perëndimi kur ishte nevoja e gjetën një ilaç për të ndalë gjenocidin e shtetit serb mbi shqiptarët e Kosovës dhe na çliruan.
Amerika dhe perëndimi e kanë gjetë ilaçin edhe për t’ na bërë shtet e shoqëri politike në vitin 2008.
Amerika dhe perëndimi i kanë çelë të gjitha rrugët ndërkombëtare të vendit tonë.
Por sot, Amerika dhe perëndimi duket se e kanë të vështirë të gjejnë një ilaç për t’ i kuruar anomalitë tona të brendshme, për t’ na shëruar nga paranojat dhe mësimet e këqija politike që kanë formuar një pjesë bukur të madhe të shqiptarëve.
Këto paranoja – e di që s’ na pëlqen t’ i përmendim- janë pjellë e tradhëgismisë osmane e komuniste dhe shumë shqiptarë mjerisht e kanë thellë në zemër urrejtën për atë çka është dhe çka përfaqëson perëndimi.
Dhe sot paudhësia jonë politike është duke i shtangë miqtë tanë.
Kjo paudhësi është duke i trishtuar shqiptarët që s’ kanë formim e bindje anti perëndimore.
Sepse drejtimi që ka marrë shteti ynë është fort i rrezikshëm.
Mosbesimi ynë politik është duke rrezikuar të krijojë një realitet të ri politik dhe ky realitet mund të
jetë heshtë në zemrën e interesave tona.
Afërsisht para një shekulli kumbonte e pabesueshme klithma e eruditit Faik Konica, kur shprehej me pezëm se, armiku më i madh i shqiptarëve mbetej vetvetja. Nga perspektiva e sotme, kjo klithmë tingëllon fatale.
Sot, duke i parë sjellet foshnjore të Kosovës karshi botës që na ka dhënë gjithçka, liri e shtet, na ka nxjerrë nga balta e kampet, më duket se po, amriku më i madh i përparimit tonë është ulë kambëkryq mes nesh, e injoranca e thellë politike po e shpërfaq ftyrën e saj të vrazhdë.
__________
Testamenti i Zef Pllumit që me pak fjalë i shpjegon arsyet pse s’jemi në Europë dhe pse jemi kështu si jemi:
” …edhe prandaj menimi jem ishte e asht edhe sot, qi pa iu nrrue truni ketij popullit – e truni nrrohet në shkolla kryesisht – a në shkolla – dhe pa u formue nji çetë intelektualësh me pikëpamje perëNdimore na nuk kemi kurrsesi si menojmë me hy në Europë.”
__________
Miq dhe lexues,
Shtëpia Botuese Onufri këto ditë boton librin tim më të ri me poezi, Retë prej drite.
Çdo vepër e re letrare është gëzim dhe shqetësim i madh për krijuesin e saj.
Ai gëzohet se lindi një botë e tij dhe shqetësohet për fatin e saj në kohë e rrethana të reja kur ajo krijon raport me lexuesin, ata që thuhet se ndonjëherë e shkruajnë gjysmën e veprës.
Me këtë rast, u jam mirënjohës shkrimtarëve Visar Zhiti e Stefan Çapaliku për fjalët që kanë thënë rreth poezisë sime.
U jam mirënjohës pafund Bujar e Enxhi Hudhrit për punën dhe kujdesin që kanë ndaj letërsisë shqipe dhe veprës sime.
U jam mirënjohës lexuesve që janë pjesa më e bukur e jetës së një shkrimtari.
Unë besoj vërtet te poezia dhe forca që ka ajo për të bërë dritë në kohë të errëta dhe për të qenë shprehje e shpresës në kohë të trishta.
Poeti i madh amerikan Walt Whitman me të drejtë kërkon prej nesh si lexues e poetë që kurrë të mos pushojmë së besuari se fjalët e poezisë mund ta ndryshojnë vërtet botën.
