Ofensiva e madhe e Ukrainës po afrohet

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike

Kjo do të jetë vendimtare. Sulmi gati: Ukraina ka njoftuar prej kohësh një ofensivë të re “në pranverë” dhe ka shumë indikacione se ajo do të vijë shumë shpejt. Ukraina ka mundësi të mëdha për të pasur sukses dhe për të çliruar më shumë territor në ofensivën e ardhshme.

***

Ukrainasit kanë qenë gjithmonë shumë të disiplinuar me çfarë informacioni lëshonin. Pra, kur Twitter është përmbytur ditët e fundit me foto dhe video të koleksioneve masive të automjeteve të blinduara të Ukrainës, është e qartë se përfshihet një element i luftës psikologjike.

Fronti ka qenë i ndenjur (i qetë) gjatë kohës, javëve të fundit, përveç në Bakhmut, ku rusët i janë afruar qytetit nga disa anë dhe tani mbajnë rrethe në lindje të qytetit.

Flamuri i Wagnerit është ngritur në një ndërtesë administrative dhe Ukraina ka zhdukur një ndërtesë brenda Bakhmutit me HIMARS, ku ndoshta kishte një përqendrim të madh të trupave ruse.

Ukraina ka përdorur HIMARS, artileri dhe sulme me dron kundër disa objektivave prapa linjave të armikut kohët e fundit. Përgjatë gjithë vijës së frontit dhe veçanërisht në gadishullin e Krymit.

Mund të jetë gjithashtu një shenjë se ofensiva po afrohet.

Ka kryesisht tre faktorë që përcaktojnë se kur do të vijë ofensiva e Ukrainës:

• Kur vetë ukrainasit të ndihen gati
• Kur rusët kanë “kulminuar”
• Kur moti e bën tokën aq të fortë sa të mbajë një tanke.

Përveç kësaj, Pashka është një festë shumë e rëndësishme për ukrainasit. Shumica dërrmuese e ukrainasve janë ortodoksë që ndjekin kalendarin Julian dhe festojnë Pashkët javën e ardhshme.

Klima e duhur e sulmit

Fillimisht le të fillojmë me të fundit. Është e rëndësishme që toka të thahet sepse stina e baltës është një periudhë shumë e keqe për të kryer një ofensivë. Vetëm pyesni rusët që po luftonin në baltë këtë kohë vitin e kaluar.

Është një ide shumë e keqe për të kryer një ofensivë të mekanizuar ku tanket mund të lëvizin vetëm në rrugë të asfaltuara. Pastaj ata bëhen shumë të prekshëm ndaj sulmeve në pritë.

Edhe pse kohët e fundit në Ukrainë ka rënë shi vazhdimisht, temperaturat si në jug ashtu edhe në veri janë rritur së fundmi. Do të jetë midis dhjetë dhe 20 gradë çdo ditë për javën e ardhshme përgjatë gjithë frontit.

Kjo do të thotë se sezonit të baltës po i vjen fundi.

A e kanë arritur kulmin rusët?

Faktori tjetër është nëse rusët kanë arritur kulmin apo jo.

Që një forcë luftarake arrin kulmin, nuk do të thotë se ajo shembet. Kjo do të thotë se ajo ka përdorur fuqinë e saj sulmuese dhe nuk ka më mundësi të sulmojë më tej.

Është e vështirë të thuhet se kur do të ndodhë kjo, veçanërisht pasi rusët nuk duket se kanë ndonjë kërkesë të veçantë për pajisje, stërvitje ose një plan koherent përpara se të sulmojnë.

Megjithatë, duket se shifrat e humbjeve për rusët kanë rënë nga pak më pak se 1000 çdo ditë një javë më parë, në pak më pak se 500 në ditë në ditët e fundit.

Kjo është një shenjë se rusët po dërgojnë më pak forca për të sulmuar. Forcat me të cilat rusët kanë sulmuar kohët e fundit kanë qenë këmbësoria e lehtë me shumë pak mbështetje. Dhe duket se kanë pasur një rrugëtim shumë të shkurtër nga zyra e mobilizimit deri në front.

Meqenëse Rusia sulmon me forca që kanë pak trajnim dhe pajisje, ato janë “të lehta” për t’u zëvendësuar. Për sa kohë që ata arrijnë të mobilizojnë më shumë njerëz, ata do të jenë në gjendje të mbajnë sulmet pavarësisht humbjeve të mëdha. Prandaj, rusët nuk do të kulmojnë plotësisht.

Humbja e pajisjeve ka qenë e madhe dhe ato ndoshta tani janë aq të dobëta sa nuk do të ketë një ndryshim shumë të madh të presësh një muaj tjetër.

Dobësimi i aftësisë luftarake ruse është ndoshta aq i madh tani sa është një kohë e mirë për një kundërsulm.

Rritja e forcave të Ukrainës

Faktori i fundit që ndikon në kohën e ofensivës është forca e vetë ukrainasve.

Gjatë gjithë marsit, pajisje të reja perëndimore kanë rrjedhur në Ukrainë. Tanket Leopard II dhe Challenger II kanë mbërritur. E njëjta ka një numër të madh automjetesh të blinduara sulmuese të tipit Bradley, Mader dhe ndoshta edhe CV90.

Kjo është pajisje që siguron një forcë goditëse të rritur ndjeshëm për Ukrainën.

Dërgesat më të fundit të armëve nga SHBA duket se përmbajnë gjithashtu gjërat që ju nevojiten shumë në një sulm – municione pushkësh, predha artilerie, raketa antitank, pajisje të ndihmës së parë etj.

Ukrainasit e marrin seriozisht logjistikën. Tani shërbimi i logjistikës po punon në tabela të mëdha për skenarë të ndryshëm ku llogaritet se sa municion, ushqim, karburant, ujë dhe gjithçka tjetër u nevojitet, në mënyrë që të ruajnë aftësinë luftarake ndërsa pjesa e përparme lëviz.

Ata gjithashtu llogaritin se sa kamionë u nevojiten për të transportuar këtë dhe skenarë të ndryshëm se ku do të lëvizë pjesa e përparme dhe sa shpejt lëviz.

Ata duhet të kenë një plan për të gjitha rezultatet e mundshme.

Në ofensivën e Kharkivit para Krishtlindjeve, ukrainasit morën shumë më tepër territor në më pak kohë nga sa kishin imagjinuar. Kjo çoi në sfida të mëdha logjistike. Këtë herë ata duan ta shmangin atë.

Nëse fronti rus do të shembet, në çdo rast nuk duhet të jetë logjistika që i pengon ukrainasit të shfrytëzojnë situatën.

Stërvitje e përbashkët e forcave të mëdha

Ukrainasit kanë pasur forca të konsiderueshme përgjatë gjithë frontit për të frenuar ofensivën ruse që ka vazhduar gjatë muajve të fundit. Por ne kemi parë pak armë të rënda ukrainase në këtë periudhë. Kjo për shkak se pjesa më e madhe e forcave ukrainase kanë kryer stërvitje në shkallë të gjerë në përgatitje për ofensivën e tyre.

Arsyeja është se ata e zhvillojnë luftën në të njëjtën mënyrë si ne në NATO, d.m.th. një formë lufte shumë kërkuese organizative në një nivel krejtësisht të ndryshëm nga ai që menaxhojnë rusët.

Ukrainasit kanë kryer “stërvitje të kombinuara të armëve”, që, shpjegohet shkurt, është një aftësi për të përdorur së bashku disa njësi ushtarake, degë armësh dhe lloje të armëve. Që të dyja të jenë në gjendje të mbledhin forca të mëdha në një vend dhe t’i përdorin ato si një njësi koherente dhe të jenë në gjendje të përdorin disa lloje armësh së bashku, çojnë në një rritje të konsiderueshme të fuqisë goditëse.

Pushtimi rus shkurtin e kaluar është një shembull i mirë se si nuk duhet bërë.

Kur rusët pushtuan ata kishin një doktrinë shumë “të rëndë të armaturës”. Kjo do të thotë se ata kishin pak këmbësorie (këmbësorë) në raport me numrin e tankeve dhe mjeteve të blinduara. Tanket ruse sulmuan pa mbështetjen e këmbësorisë dhe për këtë arsye ishin pre e lehtë për forcat e vogla ukrainase që ndodheshin në pritë me raketat Javelin.

Nëse rusët do të kishin forca këmbësorie dhe ndoshta edhe mbështetje me helikopterë kur ata sulmuan, do të kishte qenë shumë më e rrezikshme për forcat ukrainase të sulmonin tanket. Rusët do të kishin qenë shumë më pak të cenueshëm.

Mësimi i nxjerrë nga beteja për Kievin nuk është se tanku është i vjetruar dhe nuk është më i rëndësishëm në fushën e betejës. Mësimi është se përdorimi i gabuar i tankeve nuk është një punë aq e dobishme.

Ne mund ta shohim këtë veçanërisht në ofensivën e fundit ruse ku ata bënë të kundërtën. Ata sulmuan pothuajse vetëm me këmbësorinë e lehtë, pothuajse pa mbështetje të mekanizuar. Këmbësoria e lehtë e vetme dhe pa mbështetje është shumë e pambrojtur dhe joefektive.

Nëse rusët do të kishin kombinuar të dy strategjitë dhe do të kishin bërë stërvitje dhe përgatitje, shanset për sukses do të ishin rritur.

Gati për luftë tankesh

Dobia e tankut në fushën e betejës ndoshta do të bëhet e qartë kur Ukraina të nisë ofensivën e saj. Tanku britanik Challenger II është më i rëndë në NATO. Ukraina ka marrë 24 prej tyre. Ata janë caktuar në Regjimentin Ajror.

Ka pasur disa diskutime në rrjetet sociale se është e çuditshme që regjimentit ajror, i cili tenton të ketë mjete më të lehta dhe më të shpejta, i është dhënë tanku më i rëndë në NATO. Ndoshta sepse ata nuk janë në ajër në të njëjtën mënyrë si parashutistët tanë që u pëlqen të hidhen nga avionët pas linjave të armikut.

Regjimenti ajror i Ukrainës mund të përshkruhet më mirë si një regjiment elitar, i cili shpesh është i pajisur me pajisjet më të mira. Ata tashmë kanë tanke T-80 të prodhimit ukrainas, të cilët janë tanket më të mirë joperëndimorë që kanë.

Kjo sugjeron se ky është regjimenti që do të përpiqet të thyejë linjat ruse kur të fillojë ofensiva. Tanket Challenger janë shumë të blinduara dhe mund të përballen me një goditje të fortë. Prandaj ato janë të përshtatshme për të qenë maja e shtizës që do të depërtojë. Ata do të mbështeten nga artileria, këmbësoria dhe transportuesit e blinduar të personelit.

Nëse ata depërtojnë, ukrainasit kanë forca të mëdha në rezervë që mund të përforcojnë përparimin.

Ushtria ukrainase tani ka midis 50 dhe 100 tanke perëndimore të llojeve Challenger II dhe Leopard II. Ata mund të kenë marrë edhe disa tanke Leopard I, por kjo nuk është konfirmuar. Përveç kësaj, ata kanë marrë sasi të mëdha transportuesish të blinduar.

Ndoshta më e rëndësishmja, ata kanë marrë disa mijëra mjete të lehta këmbësorie, të cilat sigurojnë njëfarë mbrojtjeje për trupat që mbajnë dhe mund të mbajnë armë më të rënda për të mbështetur forcat.

Mbledhja e fuqisë sulmuese

Operacionet sulmuese kanë të bëjnë kryesisht me mbledhjen e forcave (fuqisë). Grumbullimi i mjaftueshëm i fuqisë luftarake në një vend për të siguruar një epërsi lokale aq të madhe sa që bën të mundur depërtimin (thyerjen) e një linje të përgatitur mbrojtëse.

Mund të tingëllojë mjaft e drejtpërdrejtë, por mbledhja dhe koordinimi i forcave të mëdha është shumë kërkuese organizative. Ata që kanë qenë në një stërvitje të NATO-s e dinë se sa e vështirë është të koordinosh dy ekipe që do të kryejnë patrullime në të njëjtën zonë. Imagjinoni se çfarë duhet për të koordinuar disa brigada në një operacion.

Kjo ishte një pjesë e rëndësishme e trajnimit të partnerëve të NATO-s në periudhën midis pushtimit në 2014 dhe luftës në shkallë të gjerë që filloi në shkurt të vitit të kaluar. Ata filluan me trajnimin për koordinimin e operacioneve ndërmjet trupave.

Ndërsa përvetësuan dhe ndërtuan kompetencën, ata rritën nivelin e trajnimit të koordinuar në nivel kompanie, nivel batalioni dhe më pas në nivelin e brigadës që kishin arritur në vitin 2022. Aftësia për të qenë në gjendje për të kryer operacione kaq të mëdha dhe kërkuese është një karakteristikë unike në Organizatat ushtarake perëndimore.

Për shumë arsye, rusët nuk janë aspak të aftë për këtë.

Në epokën sovjetike, ata mburreshin se bënin stërvitje me divizione të tëra në sulm. Por në dritën e hendekut midis kapacitetit të supozuar dhe kapacitetit real në ushtrinë e sotme ruse, ne mund t’i marrim me një kokërr kripë (jo aq seriozisht) pretendimet sovjetike.

Rusët po luftojnë për të ndërtuar një forcë të aftësisë luftarake për një sërë arsyesh. Gjëja më themelore është se ata janë thjesht institucionalisht të keq në logjistikë dhe organizim në forcat e armatosura ruse.

Rusët kanë vështirësi (mundohen) për të sjellë një grumbullim të forcave të aftësisë luftarake për disa arsye. Gjëja më themelore është se ata janë thjesht institucionalisht të dobët (jo aq të aftë) në logjistikë dhe organizim në forcat e armatosura ruse.

Përveç kësaj, ndryshe nga Perëndimi, ata kanë një organizim jashtëzakonisht hierarkik. Të gjitha organizatat ushtarake janë hierarkike, por në Perëndim të gjitha nivelet e organizatës e dinë se cili është qëllimi dhe cili është synimi i udhëheqjes. Kjo është e rëndësishme sepse nëse ndodh diçka e paparashikuar, ju mund të merrni vendime lokale dhe të veproni në masën më të madhe të mundshme për të arritur atë që udhëheqja dëshiron të arrijë.

Nuk funksionon kështu në Rusi. Urdhrat e drejtpërdrejta jepen pa kontekst dhe askush nuk bën as më shumë as më pak se sa thuhet në urdhër.

Pra, nëse një divizion furnizimi është urdhëruar të dorëzojë predha artilerie në pikën A, ai e bën këtë pavarësisht nëse divizioni që ka nevojë për predha artilerie është ende atje. Kjo e bën shumë të vështirë funksionimin e logjistikës. Kjo qasje kërkon gjithashtu që komanduesit të jenë fizikisht të pranishëm, duke treguar dhe dhënë urdhra.

 

Kjo do të jetë vendimtare

Inteligjenca ukrainase funksionon aq mirë sa kur gjeneralët rusë afrohen në front, priren të “takohen” nga HIMARS. Pra, përqendrimet e mëdha të trupave.

Rusët, nga ana tjetër, thjesht luftojnë për të mbledhur trupa dhe oficerë, sepse të dy pjesët janë të ekspozuara ndaj sulmeve artilerie.

Pra, pavarësisht nga fakti se Ukraina ka marrë disa nga pajisjet më të mira ushtarake në dispozicion, ndoshta ndryshimi më i madh midis forcave është se ukrainasit janë në gjendje të mbledhin forcat dhe të kryejnë një sulm të koordinuar, ndërsa rusët jo, nuk munden.

Do të jetë vendimtare në ofensivën e ardhshme.

Ukraina ka mundësi të mëdha për të pasur sukses dhe për të çliruar më shumë territor në ofensivën e ardhshme. Pyetja kryesore është se sa e fuqishme do të jetë mbrojtja e forcave ruse.

A do të jenë në gjendje të kufizojnë përparimin e Ukrainës, apo do të shembet fronti?