NËNË PËRMBI DHE…

Nga Gani S. Pllana

1.

Prindër të dashur,

Ju shkruaj nga kurbeti,

Dy muaj kanë kaluar

Prej çastit të fundit,

Jem për tej detit.

Ju thash lamtumirë

Në Kosovën e dëlirë!

Këtu lotojnë sytë ,

Era si terë dot,

E rëndë kjo mynxyrë,

Malli të djeg zjarr,

Rënkon shpresë e vrarë.

Çdo gjë për mua

Është e mbërthyer,

Qan syri im

Në pasqyrën e thyer.

Ky qiell i errët,

pa yje e hënë,

Që mbulon  fushën,

Shpirtin  ma ka zënë.

Nuk bëj dot as gjumë,

Ëndrra, për çdo natë,

Sytë më shikojnë:

Babë, nënë,motër, vëlla.

Nga këtu, ikin dhe zogjtë ,

S’u dëgjojmë as cicërimat,

Neveri,  kujë e hata!

Mbi  kasollen tonë

Shqiponjat bëjnë fole,

Zgjuar qëndrojnë ëndrrat,

Bëjnë që unë të mos fle.

Përqafoj Kosovën

Nënë, përmbi dhe!…

2.

‘’Këtu më duket

E pamundur jeta.

Në këtë vend, thonë,

S’banon as e vërteta!’’

Por gjëmën time

Askush s’e dëgjon.

Me mall  kujtimesh,

Që nga fëmijëria,

Kujtoj atë vend.

Thirra emrin nënë,

Dritë malli ëndrrat,

Vallëzojnë me hënën.

Kujtoj ato fusha,

Ku kalova djalërinë,

Kujtoj atë lumë,

Pranë shtëpisë sime.

Ku laheshim me shokë,

Që të gjithë tok,

Për çdo verë,fërfërime,

Luanim edhe me top.

Kujtoj unë mësuesen Dritë,

Që duar hapur na priste,

Mbaj mend dhe festimet

Me gëzime fanfare.

Kujtoj dhe shoqen Ilire,

Atë shkollare të bankës sime,

Që mbeti vetëm,

E mekur në kujtime.

Në mllef numëroj yjet,

Më dalin me mijëra.

Nuk di…

A jam në ëndërr a zhgjëndërr,

Në dritë a në errësirë?!

Në dritare të dhomës

Shpesh me del shtëpia,

Kosova e dashur

Dhe fëmijëria…

Të shoh në ëndërr

Shumë shpesh, oj nënë!

Më kujtohesh ti, o babë,

Kur me the “rruga e mbarë”!

E thithje cigaren më fort se kurrë.

Pa hënë ishte nata,

Kur të lash në errësirë,

Të vetëm, qullë nga djersët,

Si cung oxhaku,

Të humbur,të ngrirë.

U shtanga nga marazi,

U bëra shkëmb e gurë,

Për ty-fytyrë nurë!