Monolog mes një burri dhe një gruaje

(pjesë me dy akte)

Nga Kujtim Morina

Gruaja: Kam parë një ëndërr mbrëmë sikur i kishe bërë një dhuratë të majme njërës për vit të ri. Nuk ia mësova emrin por të pashë që e kishe përgatitur dhe po ia çoje.

Burri: Hahaha! Dhe ti e merr seriozisht?

Gruaja: Po, seriozisht e marr. Se sa herë kam parë diçka në ëndërr, më ka dalë pastaj në të vërtetë.

Burri: Është ëndërr oj grua. Nuk përbën provë.

Gruaja; Po të paralajmëroj, po qe e vërtetë, gjej vrimë ku të futesh. Se jam lodhur me ty e njerëzit e tu.

Burri: Qetësohu tani. Po të bëj bé se nuk i kam bërë dhuratë askujt.

Gruaja: Jo se tani është Viti i Ri. Tregohesh i kursyer me gruan por të tjerave vuuu. Kur duhet të jetë e kundërta. Ta mbash gruan mirë njëherë pastaj edhe ato të tjerat.

Burri: A do të vish, të pimë kafe?

Gruaja: Me ty!. Tradhëtar! Harroje.

Burri: Po iki atëhere.

Gruaja: E shikon, po ikën se ndiehesh fajtor!

Burri: Këtë historinë tënde do ta bëj tregim.

Gruaja: Fëlliqu më shumë se ç’je. Guxo e bëje. Jam e sigurtë se herët a vonë do t’i dalë era kësaj gjëje.

Burri: Mos e vraj mendjen grua.

Gruaja: Jo, se kështu më ndodhi edhe vjet me ty. Të paralajmërova dhe pastaj të lexova mesazhin.

Burri: Po ai ishte mesazh urimi.

Gruaja: Ishte me nënkuptime. Nuk ishte si mesazhet e tjera. Ç’do me të, kur nuk i shkruan tërë vitin.

Gruaja: Pse ke shikim fajtori? E kam gjithçka të faktuar, nuk kam halucinacione.

Burri. S’kishte asgjë të vërtetë grua.

Gruaja: Po të paralajmëroj edhe njëherë, mblidhe mendjen ose ndryshe nuk më sheh më këtu. Merresh me kurvat e dynjasë që janë plaka tashmë.

Burri: Hahaha!

Gruaja: Mos qesh. Nuk e ke më atë liri të shfrenuar. Mos të martoheshe.

Burri: Mos i beso ëndrrave oj grua. Edhe nëse ndodh diçka e vërtetë, dysho, jo më…

Gruaja: Jo more! Kur do të zësh mend ti! Ngele adoleshent tërë jetën.

Ditën tjetër në mëngjes

Burri: Grua, pashë një ëndërr sikur po dilje me një burrë. Ishe veshur bukur, po çuçuritnit diçka me zë të ulët.

Gruaja: Nuk më thirre?

Burri: Të thirra por ti nuk më dëgjove.

Gruaja: Sa i poshtër! Këto janë sajesa për ëndrrën që pashë unë dje.

Burri: Jo, nuk janë sajesa. Është e vërtetë ëndrra.

Gruaja: Po kur u ktheva?

Burri: Nuk e di kur u ktheve, e di kur ike.

Gruaja: Po si nuk reagon. E le gruan që shkon me burrin e huaj dhe nuk flet një fjalë?

Burri: Reagova por ti ishe në qiellin e shtatë. Nuk ma vure veshin.

Gruaja: Po nga shkuam?

Burri: Po shkonit në drejtim të parkut. Pastaj nuk mbaj mend më.

Gruaja: Sa i shpifur që je?  Për këtë thonin herët, burri duhet burrë, jo qullac si ti.

Burri: Pse çfarë të bëja unë, të gjuaja me allti?

Gruaja: Jo me allti por as pa reagim fare ashtu.

Gruaja: Përse nuk më zgjove kur të doli gjumi?

Burri: Më erdhi keq të ta prish gjumin.

Gruaja: Nuk u acarove nga ajo që pe?

Burri: Nuk më erdhi mirë por thashë, lëre se është ëndërr.

Gruaja: Po a e di se ëndrrën dhe zhgëndrrën i ndan një fije e hollë peri?

Burri: E di por u luta, mbaje zot vetëm në ëndërr, mos e kthe në të vërtetë.

Gruaja: E sheh, kur nuk je i zoti, të marrin edhe gruan.

Burri: Vetëm nëse do ajo vetë.

Gruaja: Kush ishte ai burrë, ishte i ri apo i vjetër?

Burri. Si moshë mesatare dukej, nuk ia dalloja qartë konturet

Gruaja: Nuk ishte i ri, lëre fare.

Burri: Me sa pashë, nuk ishte aq i ri.

Gruaja: A kishte makinë të mirë apo jo?

Burri: Me siguri duhet të kishte por unë pashë që po dilnit nga shtëpia, nuk ju ndoqa deri në fund.

Gruaja: Hajde burrë hajde. Të ikën gruaja me një burrë tjetër dhe nuk i vihesh në ndjekje.

Burri: Hë mo se ëndërr ishte.

Gruaja: Jo po ëndërr por mund të ndodhë edhe në të vërtetë dhe ti nuk e luan gishtin.

Burri: Kur do vetë gruaja, çfarë të bësh

Gruaja: Ëndrrat e tua që i lë gjërat në mes. Ashtu si në jetë.