KUTI I RROBAVE TË FATIT TIM
Jusuf Zenunaj
Eshtrat i lashë prej pragut tim
deri n’Anadoll e Misir,
për pasha, car e mbret
fitoreve tê huaja trupi m’u tret!
Rrugëzjarreve kronikanë e emisarë,
rreshtat e pakët që shkruan për mua,
në tryezat e tregjeve të fatit i grisnin,
mbas gotave të përgëzimeve
s’pranonin që më njihnin!?
Prapë kthehesha tek pragu,
për ta ndjekur të pamëshirëshmen- historinë.
Mbi truallin tim plot varre
sërish ecnin ujq, derra e arinj.
Kuti i rrobave të fatit tim
gjithmonë u rrudh
nga të mëdhenjtë s’u shtri kurrë!!!
SHQIPJA MORI FLUTURIM
(Jashar Hajdarajt)
Mbas pranverës jo të parë,
kur ti dole flamurtar,
shqipja mori fluturim,
krahthyer deri n’perëndim,
në ditë me shi e me acar,
për liri s’pati të ndalë
e njoftoi botën mbarë
se n’tokë t’lashtë të Dardanisë,
s’u pa kurrë drita e lirisë!?
Iknin vitet;
mjegulla shtohej,
krahu i shqipes po rëndohej,
këngë bilbili nuk dëgjohej.
Drita zbardhi n’ atdhe,
kur u ngrit në këmbë Rinia,
përr flakë të pushkës erdh liria.
F J A L A
Fjala çelë lule,
ferra me gjemba,
mes brigjesh ngre ura,
largësinë ua shkurton zemrave.
Fjala pa vend më e rëndë se shkëmb,
e ëmbël, e idhët në jetë është fjala
s’ ka shije si në përralla….
