Kërkoni të respektohet të paktën vullneti i Vladan Gjorgjeviçit!

Nga Enver Bytyçi

Vladan Gjoergjeviç, ish-kryeministër i Serbisë në fillim të shekullit XX, shkruan në librin e tij “Shqiptarët dhe Fuqitë e Mëdha” se “shqiptarëve do t’u nevojiteshin së paku edhe 100 vjet që të kenë të drejtë të quhen komb”!

Nëse pranojmë formulën e njohur se komb pa shtet nuk ka, atëherë kjo do të thotë se Gjorgjeviç në vitin 1912-1913 rekomandonte që pas 100 vitesh shqiptarëve do të duhej t’u jepej e drejta të kishin shtetin e tyre.

Këtë rekomandim ish-kryeministri i Serbisë e arsyetonte me atë se “shqiptarët në jetën politike duhet të edukohen nga dikush, në rast se piqen, për autonomi”! Dhe ky dikushi, duhej të ishte Serbia “e emancipuar” për dhunë e terror! Pra, ai jepte recetën e edukimit të shqiptarëve nga Serbia. Por, se si ata “u edukuan” nga Beogradi, këtë gjë e zbulon gjenerali Wesly Clarc, i cili në librin e tij, “Të bësh luftë moderne”, shkruan se si Milosheviçi u mburrej atij dhe gjeneralit gjerman, Klaus Nauman, në marsin e vitit 1999 për shfarosjen e shqiptarëve.

– Ju e dini gjeneral Clarc, që ne e dimë se si duhet t’i qërojmë hesapet me shqiptarët, me këta vrasës, me këta dhunues, me këta vrasës të fëmijëve të tyre! Përpara ne jemi kujdesur për ta … Në Drenicë, më 1946, ne i kemi vrarë ata. I kemi vrarë që të gjithë. Oh! Na janë nevojitur shumë vite! Por ne, në fund i vramë që të gjithë! Kjo është formula serbe e “edukimit” të shqiptarëve!

Çfarë dua të them me këto shënime?

1. “Edukimi” serb i shqiptarëve e ka emrin dhunë mbi njëshekullore dhe gjithashtu quhet shfarosje e tyre, vrasje, krime kundër njerëzimit dhe gjenocid. Askush nuk jep sot garanci, se Serbia nuk do të sillet njëjtë si Serbia e mëparshme kundrejt shqiptarëve.
2. Sipas ish-kryeministrit Vladan Gjergjoviç, shqiptarëve do t’i duheshin 100 vjet që të quheshin komb. d.m.th të bënin shtetin e tyre kombëtar. Kur Kosova e shpalli pavarësinë, kishin kaluar 96 vite nga ajo kohë. Nëse e marrim deklaratën e Gjorgjeviç si një deklaratë marrëveshjeje ndërkombëtare, atëherë do t’i takonte Serbisë që ta njihte pavarësinë e Kosovës së paku në vitin 2012, vetëm katër vite pas shpalljes së kësaj pavarësie.

Në fund të fundit shqiptarët dhe bashkësia ndërkombëtare e respektuan pa vullnetin e tyre arsyetimin e Serbisë së vitit 1912. Pritën një shekull që t’u jepnin shqiptarëve lirinë e formimit të shtetit të Kosovës. Serbia e kishte për obligim ta respektonte atë çfarë kishin projektuar udhëheqësit e saj para 100 vitesh, pra ta njihte shtetësinë e Kosovës! Këtë duhet ta kërkojë me ngulm qeveria, institucionet dhe grupi negociator i Kosovës në bisedimet me Serbinë: Njohjen pa kushte të pavarësisë dhe shtetësisë së Kosovës, bazuar në angazhimin e kryeministrit të tyre të para një shekulli! Ishte zotim i tij!