English Lesson

Nga Edison Ypi

Makinat me timon majtas shkaktojnë aksidente vdekjeprurëse. Të marrim shembull nga Anglia. T’i kthejmë timonat djathtas.

Braktisin fshatrat. Lenë ca pleq e plaka mbi mangall. Zbresin në qytet lajnë pjata dhe tasa boshatisur nga barkderra. Për këtë nuk mund të merret mësim nga Gjermania ekspansioniste që u zgjerua duke pushtuar Europën pa Hitler dhe pa Gestapo, por vetëm nga Anglia që u ngushtua, bëri brexit.

Me femra nëpër kafenera me kërthiza përjashta, me pantallona xhinsa më të vogla se breçkat, liberalizmi, ky helm i ëmbël për varfanjakë, po bën kërrdinë. Për t’i vënë fre murtajës së qeshur hyperliberale e bëjmë si e bëri Anglia, kthejmë fytyrën nga seriozi konservatorizmi.

Mirë bëjnë çikat dhe çunat që mbarojnë universitetet e Perëndimit. Por kur vijnë këtu, sesi duken. Si të hutuar, si të zbrazur. Kanë përvetësuar disa shprehi qytetare. Respektojnë rregullat e jetës në komunitet, disiplinën, orarin e punës, bankat, taksat. Por s’ka në dijenitë e tyre as e ardhme, as familje, as sakrificë, as humanizëm. Për këta vetë Anglia hëpërhë s’ka gjetur ndonjë zgjidhje. Derisa Anglia tu gjejë të vetëve një derman, tanët i fusim nëpër call centera.

Na janë mërzitur biçikleta, furgoni, autobuzi. Jemi fiksuar pas makinës. Perandorakët kur ndonjëherë vijnë këtu, ja therin më këmbë mespërmes maleve, nga Polisi në Valamarë, nga Martaneshi në Mirditë, nga Berati në Këlcyrë. Të nisim tu ngjajmë ishullorëve të papërtuar për të larguar gromësimat e sedentarizmit.

Ku i gjejnë vallë paret televizionet pa shikuesa, gazetat pa lexuesa. Këtë ekuacion me disa të panjohura të cilit edhe Amerika nuk i ka dhënë dum, Anglia e ka zgjidhur qyshkur. Andej nga vitet ’60, kur mori vesh se në Shqipëri Radio Londrën e dëgjonin vetëm ca të pjerdhur që prisnin zbarkimin, Radios së famshme në Gjuhën Shqipe i vuri kyçin. Atë të bëjmë dhe ne. T’i mbyllim të gjitha. Lemë vetëm nja dy a tre. Faleminderit Angli për vizionin dhe leksionin.

Na kallën datën këta mutërit që u duket sikur kanë lindur për të punuar ja nëpër OJQ-ra ja rash e vdiqa. Tash e tutje s’do jenë problem. Të armatosur me guximin e Anglisë që doli nga Europa, bëjmë një ligj që OJQ-ve tu vëmë llozin. Ojqirët do përfundojnë në hale të gomerëve.

Është përhapur ideja sikur stafetën duhet ta marrin të rinjtë, ndërsa të vjetrit që s’dinë të bëjnë gjë tjetër veçse të fshijnë qurrat, duhet të shtrëngojnë ushkurët që të mos u bien brekët. Për fat ekziston Anglia e cila me brexit e dha shembullin se si të vjetrit e shëndetshëm dhe të arsyeshëm e kthejnë rrotën e Historisë nga është më mirë për të gjithë, edhe për të rinjtë ngordhalaqë të stakanovizmit.

Nuk durohen këta që u janë vërsulur punëve rë kollajta me kompjuter me klika mbi taç skrina. Ka zëra se parazitët e vet Anglia do t’i syrgjynosi nëpër ishuj. Edhe ne e kemi një ishull, Sazanin. T’i hedhim ata mutër mes gjerpërinjve të helmatisur dhe lepujve. Le të dridhen nga frika shakaxhinjtë e rehatllëkut, dashuronjësit e shiltes, pasonjësit e Haxhi Qamilit që na mbahen për moderna.

Për të mos u mërzitur ne, është lodhur dhe ka rrezikuar në shekuj Anglia.

Sa kohë Mafien e marrim nga Italia, frikën nga Rusia, minaret nga Arabia, hashashin nga e dimë por s’e tregojmë, leksionet i marrim nga Anglia.